نقش میانجی فرهنگ بومی و کنش ارتباطی در تاثیر رویکرد عدالت ترمیمی بر حل اختلافات منطقه ای

هدف این مقاله، تعیین تاثیر عدالت ترمیمی بر حل اختلافات منطقه ­ای است. دراین­ میان، به نقش اثرگذار متغیرهای کنش ارتباطی و فرهنگ بومی اشاره شده است. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازلحاظ روش، توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، شامل کارکنان انتظامی شهرستان لردگان به­ تعداد ۲۲۸ نفر است. حجم نمونه با استفاده از فرمول مدل ­سازی معادلات ساختاری (SEM)، به ­تعداد ۱۴۱ نفر محاسبه گردید که به­ روش نمونه ­گیری تصادفی طبقه­ ای انخاب شدند. به­ منظور گردآوری داده­ ها از ابزار پرسشنامه با روایی مورد قبول (درنظرگرفتن بار عاملی گویه ­ها) و پایایی معادل ۸۵۷/۰ بهره برده شد. تجزیه­ و­تحلیل داده­ ها با روش مدل­سازی معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل ۹ انجام شد. یافته ­ها حاکی از آن است که در سطح اطمینان ۹۵ %، الگوی ساختاری پژوهش از برازش مناسبی برخوردار است؛ عدالت ترمیمی هم به­ صورت مستقیم و هم با نقش میانجی فرهنگ بومی و کنش ارتباطی بر حل اختلاف منطقه ­ای تاثیر مثبت دارد. در همین راستا، پلیس  به­ عنوان یک دستگاه پیشرو در حفظ امنیت در جامعه لازم است تا نسبت به ارتقای آرامش شهروندان حساسیت بیشتری نشان دهد که این امر مستلزم حل اختلافات و دعاوی از رهگذر توسعه رویکرد عدالت ترمیمی، تلاش در راستای ایجاد تفاهم میان طرفین دعوا و حرکت در مسیر نهادینه ­سازی فرهنگ بومی است.

کلیدواژه ها:

عدالت ترمیمی ، حل اختلاف ، فرهنگ بومی ، کنش ارتباطی