ارائه مدل پارادایمی شایستگی مربیگری ورزش ایران

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل شایستگی مربیگری ورزش بود که با استفاده از طرح نظام­مند نظریه داده بنیاد انجام گرفت. شرکت­کنندگان در پژوهش حاضر، مربیان ورزش و ورزشکاران در رشته­ها و حوزه­های مختلف بودند که تعداد بیست نفر از آنها به صورت نمونه­گیری نظری جهت مصاحبه­های عمیق انتخاب شدند و مصاحبه­های تا اشباع نظری ادامه یافت. جهت تجزیه و تحلیل داده­ها از کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. ۴۵۰ کد با چهارده مقوله و ۶۰ مفهوم در قالب ابعاد شش­گانه مدل پارادایمی شامل پدیده محوری با عنوان شایستگی مربیگری ورزش، شرایط علی در قالب چهار مقوله دانش مربیگری، مهارت­های مربیگری، ویژگی­های مربی و فلسفه مربیگری، ویژگی­های زمینه­ای در قالب پنج مقوله مدیریت تمرین، مدیریت مسابقه، روابط اجتماعی، رفتار اجتماعی و ایفای نقش، پیامدها در قالب دو مقوله پیامدهای ورزشی و پیامدهای اجتماعی، شرایط محیطی در قالب دو مقوله تنوع در محیط ورزشی و تنوع در شاگردان و راهبردها در قالب یک مقوله پیگیری رشد و تعالی در مربیگری شناسایی شدند. آن چه در مربیگری ورزش مشهود است برونداد مطلوب ورزشکاران چه از لحاظ فنی و چه از جنبه اجتماعی است. نتیجه شایستگی مربی ورزش، اعتماد بازیکنان و مدیران و هواداران به آن مربی است و هر چه درجه شایستگی مربی بالاتر ادراک شود اعتماد به او و رضایتمندی شاگردان از او بیشتر می­شود.

کلیدواژه ها:

شایستگی ، مدل ، مربیگری ، ورزش