تبیین اثرات کارآفرینی بر توسعه پایدار شهری با رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری (مطالعه موردی: شهر یاسوج)

برای پیشگیری از ناپایداری فضاهای شهری، بهره­برداری بهینه از منابع محدود انسانی و طبیعی امری ضروری است. توسعه و ترویج کارآفرینی، که از آن به­عنوان موتور توسعه اقتصادی یاد می­شود، یکی از مهم­ترین اهرم­های مورد تاکید اقتصاددانان و اندیشمندان در راستای نیل به توسعه پایدار شهری است. هدف از پژوهش کمی و کاربردی حاضر، که با ترکیبی از روش­های توصیفی تحلیلی و علی انجام شده است، تبیین اثرات کارآفرینی بر توسعه پایدار شهری است که به صورت موردی در شهر یاسوج انجام شده است. ابزار اصلی پژوهش جهت گردآوری داده­های میدانی، پرسشنامه محقق­ساخته است که روایی و پایایی آن با رعایت مبانی تحقیقات میدانی تایید شده است. جامعه آماری پژوهش را شهروندان ساکن در شهر یاسوج تشکیل می­دهد (۹۸۱۳۰ نفر) که دارای سن بالاتر از ۱۵ سال بوده­اند و با توجه به محدودیت­های مالی و زمانی، ۳۸۳ نفر از آن­ها به عنوان نمونه آماری برآورد شد و پرسشنامه­ها به صورت کاملا تصادفی در میان شهروندان توزیع گردید و در نهایت با توجه به مخدودش بودن تعدادی از پرسشنامه­ها، اطلاعات گردآوری شده ۳۷۵ نفر با استفاده از نرم­افزارهای SPSS و Amos مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان داد برخورداری شهروندان از متغیرهای تشکیل­دهنده کارآفرینی با میانگین ۳۱/۳، بالاتر از حد متوسط بوده و میانگین محاسبه شده برای توسعه پایدار شهر یاسوج با مقدار ۰۲/۳، در سطح متوسط قرار دارد و میانگین پایداری اقتصادی، اجتماعی و زیست­محیطی به­ترتیب ۴۷/۲ (پایین­تر از حد متوسط)، ۳۱/۳ و ۳۰/۳ (بالاتراز حد متوسط) بوده است. نتایج سنجش برازش مدل ساختاری طراحی شده در خصوص اثر کارآفرینی بر توسعه پایدار شهری نشان داد معیارهای برآورد شده مدل مذکور در تطبیق با معیارهای پیشنهادی در وضعیت مطلوبی قرار دارند و کارآفرینی با اثر کل ۶۶۲/۰، دارای تاثیر آماری معناداری بر توسعه پایدار شهری بوده است و توانسته است ۴۴ درصد از واریانس توسعه پایدار شهری در محدوده مطالعاتی را تبیین نماید.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، پایداری ، توسعه پایدار شهری ، مدل سازی