نقش انعطاف ناپذیری روانشناختی و پذیرش درد در پیش بینی تاب آوری بیماران مبتلا به درد مزمن

مقدمه: انعطاف ناپذیری روان شناختی و پذیرش دو سازه مهم از نسل جدید درمان های شناختی رفتاری است که در سال های اخیر توجه پژوهشگران بسیاری را به ویژه در حوزه مشکلات مزمن سلامتی به خود جلب کرده است. لذا، هدف مطالعه حاضر نیز بررسی ارتباط انعطاف ناپذیری روان شناختی و پذیرش درد با تاب آوری بیماران مبتلا به درد مزمن بود. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. ۲۱۸ بیمار مبتلا به درد مزمن (۱۵۵ زن و ۶۳ مرد) با روش تمام شماری طی ۷ ماه از ۴ مرکز درمانی و تصویربرداری در شهر اصفهان انتخاب شدند و سه پرسشنامه پذیرش درد مزمن (CAPQ)، مقیاس انعطاف ناپذیری روان شناختی درد (PIPS) و مقیاس تاب آوری کانر و دیویسون (CD-RISC) را تکمیل کردند. داده ها با روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که انعطاف ناپذیری روان شناختی درد رابطه معکوس و پذیرش درد رابطه مستقیم و معناداری با تاب آوری بیماران مبتلا به درد مزمن دارند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که انعطاف ناپذیری روان شناختی درد ۲۰ درصد و پذیرش ۳۰ درصد نمرات تاب آوری را در این بیماران پیش بینی می کند. نتیجه گیری: یافته های تحقیق از نقش فرایندهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به ویژه انعطاف ناپذیری روان شناختی و پذیرش درد در تاب آوری بیماران مبتلا به درد مزمن حمایت می کند.

کلیدواژه ها:

انعطاف ناپذیری روانشناختی ، پذیرش درد ، تاب آوری ، درد مزمن