تاثیر افزایش غلظت دی اکسیدکربن نیوار بر عملکرد، تعرق و بهره وری مصرف آب غلات اصلی در دشت قزوین

تاثیر افزایش غلظت دی اکسیدکربن اتمسفر بر میزان تعرق و فتوسنتز گیاه غیرقابل انکار است. در این مطالعه اثر افزایش غلظت دی اکسیدکربن در چهار سناریوی A۱B، A۲، B۱ و B۲ بر عملکرد گندم، جو و ذرت به عنوان غلات اصلی منطقه دشت قزوین مورد بررسی قرار گرفت. مدل AquaCrop پس از واسنجی و اعتبارسنجی برای شبیه سازی رشد محصولات مورد استفاده قرار گرفت. در هریک از سناریوها (افزایش غلظت دی اکسیدکربن اتمسفر، عدم تغییر در داده های هواشناسی و فرض ثابت ماندن سطح تامین آب آبیاری)، عملکرد گندم در دوره ۲۶ ساله۲۰۱۰-۲۰۳۵ نسبت به دوره ۲۶ ساله مبنا (۱۹۸۴-۲۰۰۹) به طور میانگین بین ۵/۱۱ تا ۴/۱۴ درصد افزایش خواهد یافت. در مورد جو و ذرت این افزایش به ترتیب ۵/۸ تا ۳/۱۱ و ۷/۳ تا ۳/۴ درصد برآورد گردید. میزان تعرق گندم، جو و ذرت به ترتیب و بطور متوسط در حدود ۷، ۵ و ۱ درصد در سناریوهای مختلف کاهش خواهند یافت. همچنین میزان افزایش بهره وری مصرف آب به ترتیب برای گندم، جو و ذرت بطور متوسط برابر با ۱۳، ۶ و ۴ درصد برآورد گردید. نتایج این مطالعه، موید تاثیرگذاری بیشتر افزایش غلظت دی اکسیدکربن بر گیاهان گروه C۳ (گندم و جو) نسبت به گیاهان گروه C۴ (ذرت) می باشد.

کلیدواژه ها:

تعرق نسبی ، سناریوهای غلظت دی اکسیدکربن ، مدل AquaCrop