رابطه ی بین عدالت سازمانی، رضایت شغلی و اعتماد سازمانی و تعهد سازمانی با خود ارزیابی از تعالی سازمانی بمنظور ارائه یک مدل پیش بین (مطالعه موردی اساتید دانشگاه های آزاد اسلامی منطقه چهار کشور)

هدف از این پژوهش، تعیین رابطه­ی بین عدالت سازمانی، رضایت شغلی و اعتماد سازمانی و تعهد سازمانی با خود ارزیابی از تعالی سازمانی است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی اساتید دانشگاه­های آزاد اسلامی منطقه چهار کشور تشکیل داده­اند. روش نمونه­گیری، خوشه­ای چند مرحله­ای بوده که به­گونه تصادفی یک چهارم از دانشگاه­های موجود در منطقه چهار کشور انتخاب شدند و  نهایتا تعداد ۳۱۲ نفر از اعضای هیات علمی برای پژوهش انتخاب شدند.  ابزارهای اندازه­گیری در این پژوهش عبارتند از: ۱. پرسشنامه عدالت سازمانی به­وسیله نیهوف و مورمن (۲۰۰۳) (۸۹/۰=α)، ۲. پرسشنامه تعهد سازمانی محقق ساخته (۹۳/۰= α)، ۳. پرسشنامه رضایت شغلی اسپکتر (۱۹۹۷) (۸۴/۰=α)، ۴. پرسشنامه اعتماد سازمانی رودر (۲۰۰۳) (۹۱/۰=α)،۴. پرسشنامه خود ارزیابی تعالی سازمانی محقق ساخته (۸۶/۰= α). به­گونه­ای کلی نتایج پژوهش نشان داد، متغیرهایی که کلیدی­ترین نقش را در تبیین خود ارزیابی از تعالی سازمانی ایفا می­کنند شامل: عدالت توزیعی، اعتماد به سازمان، و اعتماد به همکاران می­شوند. عدالت توزیعی، دارای اثر مستقیم (۴۹۱/۰) و اثر غیر مستقیم (۱۳۷/۰) با میانجی­گری تعهد سازمانی بر خودارزیابی از تعالی سازمانی است. اعتماد به سازمان نیز دارای اثر مستقیم (۴۷۸/۰) و اثر غیرمستقیم (۱۳۴/۰) با میانجی­گری خود ارزیابی از تعالی سازمانی است. در نهایت اعتماد به همکاران نیز دارای اثر مستقیم (۳۱۹/۰) و اثر غیرمستقیم با میانجی­گری تعهد سازمانی (۰۸۹/۰) است. سایر متغیرهای حاضر در مدل دارای تاثیر ضعیف­تری به­گونه مستقیم یا غیر مستقیم بر خودارزیابی از تعالی سازمانی هستند. طبق شاخص­های برازش مدل آزمون  شده، مدل نهایی پژوهش از برازش نسبتا مطلوبی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

عدالت سازمانی ، رضایت شغلی ، اعتماد سازمانی ، تعهد سازمانی ، خودارزیابی از تعالی سازمانی