ارزیابی مدل عدالت سازمانی با تکیه بر اعتماد سازمانی

هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه ی بین اعتماد سازمانی با عدالت سازمانی ادراک شده دبیران آموزش و پرورش بوده است. روش پژوهش همبستگی بوده و جامعه آماری این پژوهش را کلیه دبیران دوره ی متوسطه آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصیلی ۸۹-۱۳۸۸ تشکیل دادند. شیوه ی نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای بود که در نهایت ۳۶۳ نفر به طور تصادفی برای پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسشنامه ی عدالت سازمانی(etal,۱۹۹۸ Moorman) و اعتماد سازمانی,۲۰۰۳) Ruder) است که روایی آنها به لحاظ محتوا تامین شده و ضریب اعتبار آنها به روش آلفای کرونباخ به ترتیب معادل ۹۵/۰ و ۸۹/۰ به دست آمده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری استفاده شده است. به طور کلی یافته های پژوهش نشان می دهد که اعتماد به سازمان، به تنهائی ۵% واریانس عدالت تعاملی را تبیین می کند. با ورود اعتماد به مدیر، میزان واریانس تبیین شده به ۱۳% و با ورود اعتماد به همکاران به ۱۸/۰% افزایش می یابد. روابط بین اعتماد به سازمان، اعتماد به مدیر و اعتماد به همکاران با عدالت ۰۵/۰ P< معنی دار بوده است. به طور کلی نتایج پژوهش نشان می دهد که شاخص GFIبرابر با ۹۵/۰ و شاخص AGFI برابر با ۸/۰ بود که حاکی از برازندگی مطلوب مدل تجربی پژوهش می باشد

کلیدواژه ها:

عدالت سازمانی ، اعتماد سازمانی ، دبیران آموزش و پرورش