رابطه بین انعطاف پذیری شناختی و شفقت به خود باکیفیت خواب: نقش میانجی تنظیم هیجان

مقدمه: کیفیت خواب یک ساختار بالینی مهم است و خواب ضعیف به طور فزاینده ای در افراد، به ویژه دانشجویان شایع است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف رابطه بین انعطاف پذیری شناختی و شفقت به خود با کیفیت خواب با توجه به نقش میانجی تنظیم هیجان در بین دانشجویان انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانشجویان دانشگاه گیلان تشکیل می دادند. به این منظور نمونه ای به حجم ۳۸۴ نفر به روش نمونه گیری غیر تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی محقق ساخته، پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ «بویس و همکاران» (۱۹۸۹)، پرسشنامه شفقت به خود «نف» (۲۰۰۳)، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی «دنیس و واندر وال» (۲۰۱۰)، پرسشنامه تنظیم هیجان «گراس و جان» (۲۰۰۳) استفاده شد. تحلیل داده ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزارهای SPSS-۲۷ و Amos-۲۴ انجام شد. نتایج: نشان داد که رابطه معناداری بین سه متغیر انعطاف پذیری شناختی، شفقت به خود و تنظیم هیجان به ویژه خرده مقیاس ارزیابی مجدد باکیفیت خواب وجود دارد (۰۵/۰>p). به علاوه رابطه معناداری بین دو متغیر مستقل انعطاف پذیری شناختی و شفقت به خود با ارزیابی مجدد وجود دارد، همچنین رابطه بین انعطاف پذیری شناختی و سرکوبی معنادار بود (۰۵/۰>p). علاوه بر این رابطه بین کیفیت خواب و سرکوبی معنادار نبود و رابطه ای معناداری نیز بین شفقت به خود و سرکوبی مشاهده نشد (۰۵/۰شفقت به خود و ارزیابی مجدد توانستند ۱۴ درصد از متغیر وابسته کیفیت خواب را تبیین کنند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش، تنظیم هیجان به ویژه خرده مقیاس ارزیابی مجدد رابطه بین انعطاف پذیری شناختی و شفقت به خود را باکیفیت خواب میانجی گری می کند؛ لذا بهره مندی از توانائی تنظیم هیجان به ویژه خرده مقیاس ارزیابی مجدد می تواند به عنوان یک راهکار درمانی موثر در جهت بهبود کیفیت خواب دانشجویان موردتوجه قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری شناختی ، تنظیم هیجان ، شفقت به خود ، کیفیت خواب