تاثیر منابع و مصارف تامین اجتماعی بر رشد اقتصادی و اشتغال در ایران

مقدمه: اهمیت و تاثیر تامین اجتماعی بر متغیرهای اقتصادی یکی از موضوعاتی است که در سالهای اخیر موردمطالعه قرار گرفته است. بیشتر این مطالعات تاثیر مصارف تامین اجتماعی بر متغیرهای اقتصادی را بررسی کرده اند. درحالی که تامین اجتماعی از دو بخش منابع و مصارف تشکیل شده است که بررسی و مقایسه اثرگذاری هر دو بخش باید موردتوجه قرار گیرد. در این مطالعه تاثیر منابع و مصارف تامین اجتماعی بر رشد اقتصادی و اشتغال در ایران در دوره ۱۳۶۷ تا ۱۳۹۹ بررسی شده است. روش: این مطالعه با استفاده از الگوی خودهمبستگی برداری ساختاری (SVAR) تاثیر منابع و مصارف تامین اجتماعی بر رشد اقتصادی و اشتغال را بررسی کرده است. برای برآورد پارامترهای فرم ساختاری و شناسایی الگو خودهمبستگی برداری ساختاری نیز از الگو AB (تجزیه پسران و شین) استفاده شده است. یافته ها: رشد اقتصادی در واکنش به تکانه منابع بیمه ای، در ابتدا به اندازه ۰۱۱/۰ درصد کاهش و در ادامه افزایش می یابد، اما در واکنش به تکانه منابع بیمه بیکاری ابتدا ۰۱۵/۰ درصد افزایش و سپس کاهش می یابد. واکنش رشد اقتصادی به تکانه مصارف بیمه ای و تکانه مصارف بیمه بیکاری افزایشی است. در واکنش به تکانه مصارف بیمه ای ۰۱۱/۰ درصد و در واکنش به تکانه مصارف بیمه بیکاری ۰۰۵/۰ افزایش می یابد. اشتغال در واکنش به تکانه مصارف بیمه ای در ابتدا به میزان ۰۱۴/۰ افزایش داشته و در ادامه کاهش می یابد، اما در واکنش به تکانه مصارف بیمه بیکاری ابتدا کاهش ۰۰۵/۰ داشته و سپس روند افزایشی خواهد داشت. بحث: افزایش منابع تامین اجتماعی از طریق حق بیمه باید با حساسیت بالای انجام شود تا آثار نامطلوبی به خصوص در کوتاه مدت بر رشد و اشتغال نداشته باشد. برای افزایش منابع تامین اجتماعی، توجه به منابع بیمه بیکاری می تواند تاثیر به مراتب بهتری داشته باشد. هماهنگی نظام تامین اجتماعی با سیاستهای کلان اقتصادی در شرایط مختلف اقتصادی می تواند موجب افزایش کارایی این نظام در اقتصاد شود.

کلیدواژه ها:

Resources and expenditure of social security ، Economic growth ، Employment ، منابع و مصارف تامین اجتماعی ، رشد اقتصادی ، اشتغال