عوامل موثر بر استفاده از کمربند ایمنی عقب خودروهای سواری در جاده های برون شهری تهران

زمینه و هدف: یکی از راه های کاهش خطرات ناشی از حوادث ترافیکی، استفاده از کمربند ایمنی است که می تواند علاوه بر بالابردن ضریب امنیت و سلامت تردد سرنشین در خودرو به عنوان یکی از شاخص های رعایت قانون و مقررات مطرح باشد. بنابراین هدف اصلی این تحقیق، شناسایی عوامل موثر برگرایش افراد به استفاده از کمربند ایمنی عقب خودروهای سواری در جاده های برون شهری استان تهران است.روش: این تحقیق از نظر هدف کاربردی از نظرروش های کمی گردآوری داده ها، توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری شامل تمامی سرنشینان خودروهای سواری در حال تردد در جاده های برون شهری استان تهران تشکیل می دهند که تعداد ۳۸۴ نفر به وسیله روش نمونه گیری منظم انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها، از ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه، ۸۴۰/۰ محاسبه شده است که نشان دهنده پایایی بالای ابزار می باشد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که، عامل قوانین و مقررات حقوقی با میانگین۸۱۳/۴، عامل اجرای قانون توسط پلیس راهور با میانگین ۱۸۸/۴، عامل آموزش رفتار ترافیکی با میانگین ۹۳۸/۳ و عوامل رفتاری و فرهنگی با میانگین۳۰۷/۳ تاثیر معنا داری بر استفاده از کمربند ایمنی توسط سرنشینان عقب دارد.نتایج: اقدامات قاطعانه، روشمند و پایدار مجریان قانون و دستگاه موثر در استفاده از کمربند ایمنی عقب خودرو های سواری برای ایمنی ترافیک ، کاهش مرگ و میر ناشی از نبستن کمربند ردیف عقب موثر می باشد. لذا توصیه می شود سیاستگذاری و مطالعات علمی مطلوب و دقیق بر اساس آمارهای موجود سال های قبل انجام شود.

کلیدواژه ها:

سرنشینان ردیف عقب ، کمربند ایمنی ، عامل قوانین و مقررات حقوقی ، عامل اجرای قانون توسط پلیس راهور ، عامل آموزش رفتار ترافیکی و عوامل رفتاری و فرهنگی