بررسی زن در شعر شاعران زن معاصر

زن از والاترین و اعجاب انگیزترین مخلوقات افریدگار جهان است و وجود رمزآمیز،زاینده ونمونه وارش او را به صورت موجودی جاودانه در آورده است. شعر یکی از پهناورترینعرصه های تجلی اسطوره ها و نمادهای زنانه است. شاعران با سرودن اشعاری متناسب باآگاهی ها و استعدادهای هنری خویش به این مهم پرداخته اند.در ادبیات جهان اگرچه زنان شاعر نسبت به مردان به عدد کم بوده اند اما این مسئله نافیسترگ انان در شعر وادبیات روزگار نیست. هیچ جریان و دوره ی ادبی را نمی توان سراغگرفت که زنان در ان نقش ماندگار ایفا نکرده باشد و صفحات و اثاری با شکوه به نام آنانرقم نخورده باشد. در ایران هم حتی در سنتی ترین دوره های تاریخی زنان شاعر قلم وا ننهاده و نقش هاییشگرف در گنبد خیال افریده اند البته بدیهی است که زنان شاعر با مردان شاعر به قدرجایگاه تاریخی و اجتماعی خود متفاوت بوده اند. هرچند این تفاوت ماهیتی ارزشی نداشتهباشد . رویکرد های احساسی عاطفی که در اکثر اشعار زنانه دیده می شود و این متعلق بهشاعر خاصی نمی باشد چرا که ذات زنانه ایجاب می کند بیشتر اشعارشان علاوه براهدافیکه به دنبال دارند پنجره ای به سوی عواطف لطیف زنانه داشته باشند.

کلیدواژه ها:

شعر زنان ، شعر زنان ایران ، نمادهای زن