اثربخشی طرحواره درمانی بر سرسختی روانشناختی دانشجویان دختر مجرد

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر سرسختی روانشناختی دانشجویان دختر مجرد انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دانشجویان دختر مجرد در شهر گرگان در سال ۱۴۰۲ بوده است . با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس ۳۰ نفر از دانشجویان به طور تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر و کنترل ۱۵ نفر قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سرسختی روان شناختی اهواز استفاده گردید. و سپس مداخله آزمایشی طرحواره درمانی برای گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای اجرا شد ولی در مورد گروه گواه هیچ آموزشی صورت نگرفت . پس از اتمام برنامه آموزشی از هر ۲ گروه، پس آزمون به عمل آمد در پایان آموزش از هر دو گروه آزمایش و کنترل پس آزمون به عمل آمد. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات سرسختی روانشناختی دانشجویان در گروه طرحواره درمانی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل معنی داری بوده است . بنابراین طرحواره درمانی بر سرسختی روانشناختی دانشجویان دختر مجرد تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، سرسختی روانشناختی ، دانشجویان دختر مجرد .