اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت بر خود در زنان آستانه طلاق

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت بر خود در زنان آستانه طلاق بوده است . روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل است . جامعه آماری زنان در آستانه طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهریزد در سال ۱۴۰۲ بودند. روش نمونه گیری از نوع نمونه گیری در دسترس و حجم نمونه ۳۰ نفر(۱۵ نفر گروه آزمایش و گروه ۱۵ نفر گروه گواه) انتخاب شد. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه شفقت بر خود مورد استفاده قرارگرفت . آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته ، هر هفته دریک جلسه درمان ۹۰ دقیقه ای درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بعد از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با توجه به میانگین متغیر شفقت بر خود گروه آزمایش در پس آزمون نسبت به میانگین گروه کنترل، معنی دار بوده است . بنابراین درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شفقت بر خود در زنان آستانه طلاق تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، شفقت بر خود ، زنان آستانه طلاق