نورپردازی شهری

سابقه و پیشینه معماری و شهرسازی ایان، بیانگر این واقعیت است که از دیرباز توجه خاصی به موضوع نور در معماری و شهرسازی به ویژه معماری سنتی ایران می شده است؛ به طوری که انتخاب محل بنا، جهت گیری آن و توجه به نور روز مورد توجه بوده است. قبل از ورود فناوری های امروزین روشنایی و نورپردازی به زندگی بشر، نور در زندگی شهروند ایرانی نقش انکارناپذیری داشته است، به خصوص که نخستین تاثیر آن را در نوع نگاه به معماری شهرهای ایران می توان مشاهده کرد؛ به گونه ای که در دید و ذهن ایرانیان نور تنها برای روشنایی نبوده؛ بلکه منبع، زاویه، رنگ و... نور در هماهنگی کامل با سازه تعریف می شده است. رواق ها، طاق ها، قوس ها، ارسی ها و پنجره های مشبک و همچنین هزاران شاهکار دیگر در معماری ایرانی از جمله همین تاثیراتی است که نور در خلق فضاهای زندگی انسان ایرانی داشته است. امروزه اما نه تنها هیچ اثری از این معماری فاخر در ساخت وساز شهرها نیست، بلکه به مدد فناوری های نوری و سیستم های نورپردازی جدید گاهی آلودگی های شدید نوری در شهرها، به معضلی برای ساکنان آن تبدیل شده است. علاوه بر آن به دلیل استفاده غیرکارشناسانه از نور برای روشنایی و نورپردازی و همچنین مصرف بیش از حد انرژی و بهره وری کم آن تنها منابع انرژی است که از بین می رود. در این مقاله سعی شده است به موضوع نور در منظر شهر از زوایای مختلف پرداخته شود، هر چند که جای صحبت، کاوش و بحث بسیار دارد.

کلیدواژه ها:

شهروندان ، فضای باز شهر ، منظر شهر ، نور ، نورپردازی.