نقش واسطه ای ویژگی های شخصیتی در ارتباط سبک های فرزندپروری با خودناتوان‎سازی تحصیلی

پیش زمینه و هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی ارتباط سبک­ های فرزندپروری و ویژگی­ های شخصیتی با خودناتوان ­سازی و نیز بررسی نقش میانجی ویژگی­ های شخصیتی در تبیین ارتباط سبک­ های فرزندپروری با خودناتوان­ سازی در دانشجویان می­ باشد. مواد و روش کار: جامعه پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دانشگاه یزد در نیمسال اول سال­تحصیلی۱۴۰۱-۱۴۰۲است. که از بین آن ها با روش نمونه گیری سهمیه ­ای، تعداد ۲۴۳ دانشجو به عنوان نمونه انتخاب شدند و به مقیاس خودناتوان­سازی، سیاهه پنج عاملی شخصیت و مقیاس سنجش خانواده و زناشویی مدل مدور-ترکیبی (نسخه چهارم) پاسخ دادند. داده ­های جمع­ آوری شده با روش­ های آماری ضریب همبستگی، تحلیل مسیر و تحلیل واریانس همزمان تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که ویژگی ­های شخصیتی در رابطه سبک­ های فرزندپروری مدل مدور ترکیبی با خودناتوان­سازی نقش میانجی دارد. بحث و نتیجه گیری: خودناتوان­سازی نیاز به توجه تخصصی دارد. تعداد زیادی از دانشجویانی که مشکل تحصیلی دارند با دریافت خدمات تخصصی می ­توانند از این مشکلات رهایی پیدا کنند.

کلیدواژه ها:

Parenting Styles ، Personality Traits ، Self-Impairment ، سبک های فرزندپروری ، ویژگی های شخصیتی ، خودناتوان سازی