رابطه رضایت از زندگی، سبک مساله گشایی و نگرش مذهبی با سلامت روانی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه میان رضایت از زندگی، سبک مساله­گشایی و نگرش مذهبی با سلامت روانی می­باشد. برای این منظور از میان مراجعه­کنندگان به مرکز مشاوره دانشگاه تهران دانشجویانی که از سوی روانپزشک تشخیص اختلالات اضطرابی و یا خلقی دریافت داشتند به روش نمونه­گیری در دسترس ۸۵ نفر انتخاب و چهار پرسشنامه رضایت زمانی از زندگی، سبک مساله­گشایی، نگرش مذهبی و سلامتی عمومی -۲۸ گویه­ای را تکمیل کردند. نمونه سالم نیز از دانشجویان دانشگاه تهران با روش همتاسازی انتخاب و چهار پرسشنامه را تکمیل نمودند. داده­های حاصله از طریق تحلیل واریانس چند متغیره  (MANOVA) و رگرسیون چند­گانه با روش گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. دانشجویان سالم در مقایسه با دانشجویان بیمار از رضایت بالاتر نسبت به زندگی (۰۱/۰P<)، سبک مقابله­ای انطباقی­تر (۰۱/۰P<) و نگرش­های مذهبی قوی­تر (۰۵/۰P<)  برخوردارند. دانشجویان دختر از رضایت بالاتر نسبت به زندگی و گرایشات مذهبی قوی­تر برخوردارند (۰۱/۰P<). دانشجویان دختر و پسر بیمار در مقایسه با دانشجویان سالم زودتر احساس درماندگی می­کنند، از زندگی ناراضی­تر هستند و گرایشات مذهبی ضعیف­تری دارند (۰۱/۰P<). سبک مساله­گشایی به­ویژه مقیاس درماندگی ، بالاترین قدرت پیش­بینی سلامت روانی روانی را دارند (۰۱/۰P<). نتیجه اینکهسبک مساله­گشایی، رضایت از زندگی و نگرش مذهبی در تعدیل و تضعیف استرس زندگی دانشجویی تاثیر معنی­دار می­گذارند.

کلیدواژه ها:

رضایت از زندگی ، سبک مساله گشایی ، نگرش مذهبی ، سلامت روانی