پدیدارگرایی و ترجمه ناپذیری گزاره های شیئی

چکیده: پدیدارگرایی[۲] اشیای مادی را ترکیبی منطقی[۳] از داده های حسی[۴] می داند. از این رو، سخن گفتن در باب اشیای مادی به معنای سخن گفتن درباره داده های حسی است. به بیان دیگر، گزاره های شیء مادی[۵] یا گزاره های شیئی[۶]، قابل ترجمه یا ارجاع[۷] به گزاره های داده حسی [۸] اند. در این مقاله با دفاع از ترجمه ناپذیری گزاره های شیئی نشان می دهیم که پدیدارگرایی ناسازگار است. خلاصه ماشینی: "ایر در توضیح تعریف خود چنین می نویسد: گفتن اینکه اشیای مادی ترکیبی منطقی از داده های حسی اند به این معناست که هر گزاره شیئی، مجموعه ای از گزاره های داده حسی است[Ayer ۱۹۸۰: ۱۲۵]. ا. لوییس در نوشته ای که ردریک چیزم آن را دقیق ترین و روشن ترین دفاع صورت گرفته از نظریه ترجمه پذیری گزاره های شیئی می داند، بر این اعتقاد است که هر گزاره شیئی مانند «این شیء قرمز است» یا «آن دستگیره در است» قابل ارجاع به مجموعه ای از گزاره هاست که منحصرا درباره داده های حسی اند. او چنین می نویسد: چرا باید یک پدیدارگرا نظریه اش را این گونه تعریف کند؟ اصولا، پدیدارگرایی نظریه ای نیست که در پی ترجمه انواعی خاص از گزاره ها به انواعی دیگر باشد، بلکه دیدگاهی در باب ماهیت جهان مادی است. پنی کویک نیزاز تمثیل ملت شهروند در رد نظریه ترجمه پذیری بهره جسته است: بیایید رابطه ای را که ادعا می شود بین اشیای مادی و داده های حسی وجود دارد با رابطه موجود بین ملتها و افراد مقایسه کنیم، مقایسه ای که به دفعات انجام شده است. پنی کویک و نیز آرمسترانگ در ایراد دوم خود به چیزم از تمثیل ملت شهروند استفاده می کنند: رابطه اشیای مادی با داده های حسی شبیه رابطه ملت با شهروندان است. اینکه ملت چیزی بیش از ترکیب منطقی شهروندان و روابط پیچیده آنها نیست مستلزم آن نیست که بتوان گزاره های در باب ملت را به صورت کامل به گزاره های درباره شهروندان ترجمه کرد، به همین ترتیب این فرض که اشیای مادی چیزی بیش از ترکیب منطقی داده های حسی نیستند مستلزم آن نیست که بتوان گزاره های شیئی را به گزاره های داده حسی ترجمه کرد."

کلیدواژه ها:

پدیدارگرایی ، گزاره شیء مادی ، گزاره شیئی ، گزاره داده حسی ، داده حسی ، حسی ، ترجمه