بررسی روند تغییرات زمانی سطح ایستابی آب های زیرزمینی در یک زیست بوم خشک(مطالعه موردی: آبخوان دشت آسپاس)

در اکوسیستم های مناطق خشک و نیمه خشک، کمبود آب های سطحی موجب استفاده بیشتر از منابع آب زیرزمینی شده است. سطح ایستابی در آب‎های زیرزمینی به دلیل شرایط آب و هوایی و دخالت‎های انسانی، همواره در حال نوسان بوده است. بررسی تغییرات منابع آب زیرزمینی در برنامهریزی و مدیریت پایدار منابع آب هر منطقه از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این تحقیق، روند تغییرات سطح ایستابی آبخوان دشت آسپاس مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از دادههای ماهانه سطح آبزیر زمینی۳۰ حلقه چاه مشاهدهای و پیزومتری دشت برای نشان دادن نوسانات آبزیر زمینی در طی دوره آماری (۱۳۸۱۱۳۸۸) استفاده شد و با به کارگیری دو آزمون غیر پارامتری من - کندال و اسپیرمن، وجود روند معنیدار برای سریهای زمانی ماهانه و سالانه در سطح معنیداری ۹۵ درصد مورد ارزیابی قرار گرفت. برای هر سری زمانی شیب خط روند با استفاده از روش تخمینگر سن محاسبه شد. نتایج نشان داد که در همه ایستگاهها (به جز ایستگاههای پهلوانی کنار زهکش و حاجی آباد کنار رودخانه، بابایی، کناس سفلی و کناس سفلا) تراز آب زیرزمینی دارای روند منفی است. آزمون من کندال نشان داد که نزدیک به ۸۳ درصد ایستگاه ها دارای روند منفی معنی‎دارند. بررسی شیب خط روند نشان داد که به طور متوسط تراز آب زیرزمینی دشت آسپاس ۵/۷۳ سانتیمتر در سال افت دارد.

کلیدواژه ها:

سطح ایستابی ، آزمون من-کندال ، آزمون اسپیرمن ، دشت آسپاس