بررسی تعلیم وتربیت در نظام آموزشی با توجه به ریسک های مدیریتی

مدیریت ریسک، عبارت است از شناسایی، ارزیابی و اولویت بندی خطرات احتمالی و به دنبال آن، استفادههماهنگ و بهینه از منابع، برای به حداقل رساندن احتمال تاثیر اتفاقات ناگوار و یا به حداکثر رساندناحتمال تحقق فرصتها. تحول و دگرگونی در زندگی بشر به ویژه در حوزه تولید، ارتباطات، مبادله اطالعاتو نزدیک شدن اندیشه ملت های گوناگون، نوعی انگیزه اجتماعی پدید می آورد که می توان آن را نوسازی یانوآوری نامید. این انگیزه در بسیاری از جوامع به خصوص کشورهای در حال توسعه، زمینه را برای اصطالحهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از جمله نوسازی نظام آموزش و پرورش فراهم می کند و مردم این جامعهها را درباره شرایط خویش و چگونگی تعلیم و تربیت فرزندان خود به اندیشه وا می دارد زیرا آموزش وپرورش کلید توسعه و پیشرفت همه جانبه جوامع در تمامی ابعاد است .امروزه بسیاری از متفکران ومتخصصان تعلیم و تربیت که نگاهی تازه در زمینه اصالحات آموزشی دارند، براین باورند که برنامه ریزیبرای تحول، نوسازی و بهتر شدن شرایط آموزش در واقع تجدید نظر اساسی در عملکرد گذشته و کنونینظام آموزش و پرورش محسوب می شود زیرا در این صورت میتوان با نگاهی نو و جامع عواملی را که سببرکود فعالیت های فرهنگی و علمی شده و مشکل های کنونی نظام آموزش و پرورش را به دنبال داشتهاست،شناسایی کرد

کلیدواژه ها:

ریسک ، مدیریت ، پیشرفت ، آموزش ، پرورش