خوانش واسازی از بوف کور هدایت

بوف کور یکی از آثار بحث برانگیز ادبیات فارسی بوده است. همواره تعابیر متعددی از این اثر به عمل آمده که حاکی از ویژگی های مدرنیستی آن است. هدف اصلی این مقاله واسازی درون مایه های غالب در بوف کور است، مضامینی که توسط منتقدان مختلف از جمله دکتر کاتوزیان تعیین و تبیین شده اند. مضامینی چون مرگ، جبر، ناهمگونی با جماعت و عشق فرازمینی همواره این اثر را در بند خود گرفتار ساخته اند و خوانندگان برای فرار از پیچیدگی های ساختاری و زبانی متن به آنها متوسل می شوند. با این حال نقد واسازی مضامینی کاملاً جدید و متناقض از بوف کور چون اشتیاق به زندگی، همرنگی با جامعه را آشکار می سازد. هدف از نقد واسازی ایجاد نگرش های نوین در خواننده و براندازی تفاسیر کهنه و یک سویه از متن است.

کلیدواژه ها:

ادبیات مدرنیسم ، نقد واسازی ، ژاک دریدا ، درون مایه ، تقابل های دوگانه ، استیصال معنا