اثر دقت مکانی مدل رقومی ارتفاع در تخمین هیدروگراف واحد ژئومورفولوژیک و ژئومورفوکلیماتیک در حوزه آبخیز امامه

مدل های رقومی ارتفاع (DEM)یکی از مهم ترین داده های مورد نیاز در مدل ‍ سازی حوزه آبخیز با مدل های هیدرولوژیکی است که دقت مکانی آن تاثیر بسزایی در صحت شبیه سازی فرایندهای هیدرولوژیکی دارد. در پژوهش حاضر اثر دقت مکانی پنج DEM شامل نقشه توپوگرافی (TOPO)با مقیاس ۱:۲۵۰۰۰، SRTM، ASTER، ALOS PALSAR و GTOPO به ترتیب با دقت های مکانی ۱۰، ۱۲/۵، ۳۰، ۹۰ و ۱۰۰۰ متر بر تخمین پارامترهای مدل های ژئومورفولوژیک و ژئومورفوکلیماتیک در حوزه آبخیز امامه ارزیابی شده است. برای این منظور از ۳۴ رویداد سیلاب منفرد طی سال های ۱۳۴۹ تا ۱۳۹۴ استفاده شد. نتایج نشان داد که در روش ژئومورفولوژیک استفاده از مدل رقومی ارتفاع TOPO و ALOS PALSAR بهترین نتایج را به ترتیب با ریشه میانگین مربعات خطا (RMSE) ۱/۷ و ۱/۸ مترمکعب بر ثانیه و مقدار نمایه نش- ساتکلیف ۰/۴ و ۰/۳ ارائه نمودند. درحالی که مدل رقومی ارتفاع GTOPO کمترین کارایی را با ۸/۲RMSE مترمکعب بر ثانیه و نمایه نش- ساتکلیف ۲- داشت. به طور مشابه در روش ژئومورفوکلیماتیک کمترین و بیشترین RMSE به ترتیب ۳/۸ و ۱۸ متر مکعب بر ثانیه متعلق به مدل های رقومی ارتفاع TOPO و GTOPO با مقدار نمایه نش- ساتکلیف ۰/۲ و ۶- است. به طور کلی روش ژئومورفولوژیک نسبت به روش ژئومورفوکلیماتیک در تمام مدل های رقومی ارتفاع نتایج مطلوب تری را داشت.

کلیدواژه ها:

Spatial resolution ، Peak flow ، Time to peak ، Scale ، Instantaneous unit hydrograph ، قدرت تفکیک مکانی ، دبی اوج ، زمان تا اوج ، مقیاس ، هیدروگراف واحد لحظه ای