بررسی موانع و چالش های حضور زنان در پست های مدیریتی آموزش و پرورش

امروزه نادیده گرفتن و یا حتی کم اثر دانستن موضوعات مربوط به زنان قطعا انحراف از مسیر توسعه ی همه جانبه و پایدار است. بی تردید منابع انسانی هر جامعه شامل زنان و مردانی است که تحت روابط متقابل فرهنگی اجتماعی هر کدام از آن ها با یکدیگر فعالیت و نقش خاصی ایفا می کنند و بی تردید زنان نیمی از این جمعیت را تشکیل می دهند و به عنوان یکی مهم ترین عواملی که آهنگ رشد و توسعه اقتصادی اجتماعی جامعه را تسریع می بخشد. بنابراین استراتژی های یک جامعه توسعه یافته باید طوری پی ریزی گردد که بر مبنای نقش و مشارکت فعال زنان در همه ی امور اقتصادی،سیاسی و اجتماعی فرهنگی باشد.اما در عمل مشاهده می شود در تقسیم بندی نیروی انسانی مشاهده می شود که سازمان ها آگاهانه یا از روی ناآگاهی زنان نادیده گرفته و آنان را به حاشیه رانده و رشد و پیشرفت آنان در سازمان ها کم اهمیت تلقی شده و دستیابی زنان به مناصب بالای مدیریتی غیر ممکن ساخته زیرا تصور براین است آنان باید همیشه در حاشیه باشند و هرگز نباید در راس امور قرار گیرند . در دهه های اخیر باوجود افزایش کمی مشارکت، در بعد کیفی چندان رشدی مشاهده نشده است . یکی از جنبه های کیفی مهمترین حوزه هایی که زنان در آن با محدودیت ها و چالش های زیادی مواجه هستند، سطوح مختلف مدیریت در کشور است. نتایج بررسی منابع و تحقیقات انجام شده در کشور های مختلف حاکی از آن است افزایش حضور زنان در جایگاه های مختلف مدیریتی نامتعادل است در مقایسه تعداد کل زنان شاغل است. چنین وضعتی را در ایران نیز شاهد هستیم که در زمینه های مختلف مدیریت و برنامه ریزی تنها حدود ۵/۲ درصد از مدیران کشور زنان تشکیل می دهند.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، مدیریت زنان ، موانع و چالش ها.