مهم ترین و کارآمد ترین نظریه های یادگیری و لزوم آگاهی معلمان از آن ها و تاثیر آن در بهبود کیفیت تدریس

انسان موجودی یادگیرنده است اما انسان چیزی را یاد نمی گیرد، مگر آنکه قبلا در ساخت ژنتیکی اش ، توانایی ها و برنامه ریزی هایی وجود ندارند که مستقل از توارث باشد و هیچ رفتاری وجود ندارد که تحت تاثیر یادگیری قرار نگیرد مثلا کودکان بعد از سن معینی شروع به خزیدند ، ایستادن و راه رفتن می کنند.نقش وراثت با این حال در ابتدا نواقص و مشکلات زیادی دارند که با گذشت زمان و در اثر تجاربی که بدست می آورند، آنها را اصلاح می کنند.یک معلم برای تسهیل در فرایند یاددهی – یادگیری، به آگاهی از عملکرد های ذهن نیاز دارد.مهارت های شناختی را هنگامی می توان بهتر آموزش داد که بر اساس الگویی از فکر کردن باشند.از هنگامی که مدارس به عنوان محیط آموزشی پایه گذاری گردید موضوع آموختن پیچیده تر شد. و همچنین برنامه های آموزشی به صورت رسمی در مدارس به مورد اجرا در آمدند معلمان در مورد مختلف به نارسائیهای این برنامه ها پی بردند اما هنگامی که دانش روان شناسی در قرن نوزدهم پا به عرصه وجود گذاشت روان شناسان با کوشش فراوان در چگونگی روشها و فنون یادگیری به مطالعه و تحقیق پرداختند، و مدتها طول کشید تا بتوانند روشهای غیرموثر گذشته را بی اعتبار جلوه دهند و اصول و نظریاتی را برای یادگیری بیان کنند.محور اصلی نگرش های جدید آموزشی بر چگونگی یادگیری و تاثیر آموخته ها بر زندگی یادگیرنده متمرکز است.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، نظریه ها ، فرایند تدریس ، یاد گیرنده ، مهارت های شناختی ، عملکرد ذهن