نقش احساس تنهایی در پیش بینی سلامت عمومی مادران دانش آموزان با ناتوانی های عصبی-تحولی
محل انتشار: فصلنامه مددکاری اجتماعی، دوره: 6، شماره: 4
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 32
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SOWOR-6-4_004
تاریخ نمایه سازی: 24 اسفند 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش احساس تنهایی در پیش بینی سلامت عمومی مادران دانش آموزان با ناتوانی های عصبی-تحولی در شهر شیراز بود.
روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری را کلیه مادران دانش آموزان با ناتوانی های عصبی-تحولی شهر شیراز تشکیل داده اند. حجم نمونه این پژوهش شامل صد و سی و پنج نفر از مادران دانش آموزان با ناتوانی های عصبی-تحولی بود که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. به منظور سنجش احساس تنهایی از مقیاس احساس تنهایی دهشیری و همکاران و برای سنجش سلامت عمومی از پرسشنامه بیست و هشت سوالی گلدبرگ استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و روش آماری رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام تحلیل گردید.
نتایج: نتایج نشان داد، تنهایی ناشی از ارتباط با دوستان، پیش بینی کننده مثبت و معنی دار خرده مقیاس های نشانه های جسمی، نشانه های اضطرابی و نشانه های اختلال در کارکرد اجتماعی(۰۱/>P) و تنهایی ناشی از ارتباط با خانواده، پیش بینی کننده مثبت و معنی دار خرده مقیاس های نشانه های اختلال در کارکرد اجتماعی و نشانه های افسردگی می باشند.(۰۱/>P) همچنین یافته های پژوهش نشان داد که تنهایی عاطفی پیش بینی کننده مثبت و معنی دار همه ابعاد سلامت عمومی، یعنی نشانه های جسمی، نشانه های اضطرابی، نشانه های اختلال در کارکرد اجتماعی و نشانه های افسردگی است.(۰۱/>P)
بحث و نتیجه گیری: احساس تنهایی، می تواند سلامت عمومی مادران کودکان با ناتوانی های عصبی-تحولی را پیش بینی کند. بنابراین طراحی و اجرای برنامه های پیشگیرانه و مداخله ای جهت بهبود احساس تنهایی مادران کودکان با ناتوانی های عصبی-تحولی در جهت ارتقاء سلامت عمومی آن ها ضروری است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
قربان همتی علمدارلو
Department of special education, university of Shiraz.
هادی احمدی
Department of special education, university of Shiraz.
محمد مهدی تیموری آسفیچی
Department of special education, university of Shiraz.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :