رابطه بین حل مسئله و مهارت های زندگی و سلامت روانی دانش آموزان

مهارت های زندگی و حل مساله به مجموعه ای از توانایی ها گفته می شود که زمینه سازگاری رفتار مثبت و مفید را فراهم می آورد، این توانایی، فرد را قادر می سازد که ضمن پذیرش مسئولیت های فردی و اجتماعی خود، بدون لطمه زدن به خود و دیگران بتواند به شکل موثری با خواست، انتظارات و مشکلات روزانه در روابط بین فردی روبرو گردد و بدین طریق از گرفتار شدن به آسیب های رفتاری، روانی و اجتماعی در امان باشد. (کریم زاده و همکاران، ۱۳۸۸). در طول قرن اخیر شاهد تحولات زیادی در بهداشت و درمان و روابط اجتماعی بوده ایم. مسلما در آینده نیز نیازمند تحولات و تغییرات بیشتری خواهیم بود. چون در پنجاه سال گذشته بیماری های عفونی، مانند فلج کودکان، سرخک و . . . با رعایت بهداشت کاهش و میزان عمر انسان افزایش یافت. اما متاسفانه، فقر، مشکل مسکن، غذا و آب سالم و سایر نیازهای دیگر افزایش یافته و اختلال در محیط زیست و اختلال روانی، اعتیاد، ناهنجاریهای اجتماعی باعث فروپاشی نظام اجتماعی شده است. سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۴) سلامتی را رفاه کامل جسمی-روانی و اجتماعی تعریف می کند و اینکه فرد توانایی سازگاری با محیط بیرون را داشته باشد. داردن، گازدا و گینتر (۱۹۹۶) بیان می دارند که مهارت های زندگی، برای زندگی اثربخش ضرورت دارد و درتمام دوره های زندگی (کودکی، نوجوانی و بزرگسالی) موردنظر هستند، مجموعه کلی این مهارت های زندگی براساس رشد موثر در چهار بعد زندگی خانوادگی، تحصیلی، شغلی و اجتماعی می باشند که جهت پیشگیری و درمان اصلاحی به کار گرفته می شوند و مبتنی بریک ساختار تئوریکی هستند که دارای اهداف کلی مشاوره و بهداشت روانی می باشند (به نقل از پیکلسیمر ، هوپر و همکاران، ۱۹۹۸).

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، سلامت روانی ، دانش آموزان.