واژه بست در گویش کندازینی

هدف از نگارش این مقاله بررسی و توصیف واژه ­بست های گویش کندازینی است. کندازی روستایی است کوهستانی و کهن که در دهستان ابرج و در بخش درودزن شهرستان مرودشت قرار دارد. گویش کندازینی یکی از گویش ­های بازمانده از زبان فارسی میانه و گویشی از شاخه غربی-جنوبی زبان ­های ایرانی نو است که با گویش­ های دشتکی، امامزاده اسماعیلی، کوهمره ­ای/ کهمره ­ای، اردکانی، خلاءری، قلاتی، لارستانی، دوانی و دشتی و پاره­ای دیگر از گویش هایی شباهت و همانندی ­هایی دارد که دارای ساخت کنایی هستند. در این پژوهش، نخست هفت آزمون از آزمون ­های زوئیکی و پولوم (۱۹۸۳) که شقاقی (۱۳۷۴) برای بررسی و طبقه بندی تکواژهای وابسته در زبان فارسی اقتباس کرده است، در گویش کندازینی به کار گرفته می شوند. سپس انواع واژه­ بست در گویش کندازینی مشخص و هر واژه ­بست در چند جمله نمونه، آورده می شود. همچنین، هر جمله، جداگانه آوانگاری و تحلیل و در صورت نیاز، توضیحاتی برای تغییرات و دگرگونی آوایی و دیگر فرایندهای واژ-واجی در سطح واژه و جمله ارائه می شود. شیوه پژوهش در بررسی و مطالعه این گویش، میدانی و کتابخانه­ای است. بر اساس مطالعه صورت گرفته، واژه بست های این گویش عبارتند از ضمیرهای پیوسته شخصی، فعل ­های پی­بستی، نشانه مفعولی صریح، نشانه معرفه، نشانه نکره، نشانه اضافه، نشانه متمم ­ساز، نشانه هم پایگی، صورت مخفف قید افزایشی هم، نشانه تاکیدی. ضمیرهای پیوسته واژه ­بست­های فاعلی نقش مطابقه را در جمله­ ایفا می ­کنند. داده ­های زبانی این گویش می تواند پرتویی بر دانش ایران شناسی، شناخت و مطالعه زبان­ های ایرانی و پژوهش ­های رده ­شناسی باشد. در این پژوهش، ۱۶ نفر گویشور مرد و ۴ گویشور زن در گروه­ های سنی ۳۰ تا ۸۰ ساله از افراد بی­سواد، کم ­سواد و باسواد در گردآوری پیکره زبانی همکاری داشته اند. 

کلیدواژه ها:

زبان های ایرانی ، گویش ، واژه بست ، واژه ، وند ، کنایی ، کندازی ، کندازینی