نگاهی نو به اسم مرکب فعلی در زبان فارسی: رویکردی برون اسکلتی

در زبان فارسی کمتر پژوهشی به تحلیل اسم های مرکب فعلی با رویکردی نحوی پرداخته­است. هدف پژوهش حاضر ارائه تحلیلی برون­اسکلتی از ساختار اسم های مرکب فعلی براساس مدل  برون اسکلتی بورر[۱](۲۰۱۳) است. در این رویکرد، واژه ها فاقد هرگونه طبقه واژگانی هستند و طبقه آن ها تنها در بافت نحوی مشخص می شود. بورر اسم های مرکب فعلی را فاقد هرگونه ساختار موضوعی می داند. همچنین، از نظر او، اسم های مرکب فعلی از نوع نتیجه ای و هسته پایانی هستند. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی انجام و داده های آن از منابع مکتوب فارسی معیار گردآوری شده­ است. نتایج پژوهش نشان می­دهد زبان فارسی، علاوه بر اسم های مرکب فعلی نتیجه ای هسته پایانی که با نظرات بورر همسو است، دارای اسم های مرکب فعلی نتیجه ای هسته آغازی و اسم های مرکب فعلی با ساختار موضوعی نیز است بر این پایه، مطالعه پیش رو بر اساس داده های زبان فارسی تقسیم بندی های جدیدی را بر مبنای قوانین مدل برون اسکلتی ارائه می کند. در این تقسیم بندی، اسم های مرکب فعلی نتیجه ای زبان فارسی دارای دو ساختارمتفاوت [N-V]v CN[v]]N و [Ndev-N] هستند. همچنین، اسم های مرکب فعلی با ساختار موضوعی، در زبان فارسی به ۲ گروه معلوم و مجهول تقسیم می شوند. [۱] Borer

کلیدواژه ها:

مدل برون اسکلتی ، اسم مرکب فعلی ، اسم مرکب فعلی با ساختار موضوعی ، اسم مرکب فعلی نتیجه ای ، بافت نحوی