مقایسه ی یک داستان از قصه های مجید با داستانی از مجموعه ی ته خیار از آثار هوشنگ مرادی کرمانی براساس دیدگاه ساختارگرایی

هدف از انتخاب این موضوع، معرفی «هوشنگ مرادی کرمانی» به عنوان نویسنده ای در سال های پس از انقلاب اسلامی، همچنین بررسی جامع عناصر داستان در داستان نویسی و تحلیل شش داستان از جلد پنجم کتاب «قصه های مجید» و همچنین تحلیل هفت داستان از کتاب «ته خیار» براساس این عناصر است بدین منظور به شیوه ی کتابخانه ای - اسنادی، کتاب قصه های مجید و کتاب ته خیار، مطابق شیوه های داستان نویسی و عناصر داستان، مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. داستان های این کتاب ها بررسی شد و عناصر داستان نویسی در این داستان ها بررسی و تحلیل شد. مرادی کرمانی، که با نوشتن کتاب قصه های مجید و ته خیار، می توان گفت شهرتی جهانی را به دست آورد. وی در داستان های این کتاب ها، با نوشتن داستان هایی با پیرنگ قوی، به کمک شخصیت پردازی وانتخاب زاویه ی دید مناسب برای بیان داستانش، به مخاطب امکان لذت بردن از داستان را می دهد و این که خواننده با اشتیاق و علاقه ی فراو ان، حوادث داستان را دنبال می کند. همچنین اکثر شخصیت های فرعی داستان های این کتاب ها، شخصیت هایی ایستا، ساده و مثبت هستند. معدود شخصیت های منفی ارائه شده نیز در انتهای داستان، نتیجه ی عمل منفی خود را می بینند خوانند با خواندن اعمال و رفتارهای آنان، به نتایج اخلاقی سودمندی پیدا می کند: می توان نتایج را در چند جمله خلاصه نمود: الف) در قصه های مجید شخصیت اصلی داستان، پسری که یکی از اقوامش (مادربزرگ) از او نگهداری می کند. ولی در ته خیار شخصیت های اصلی داستان متفاوت هستند. ب) در قصه های مجید مکان داستان، شهر است، اما ارتباط شخصیت های اصلی داستان با روستا قطع نشده است . در کتاب ته خیار مکان داستان ها متفاوت است.

کلیدواژه ها:

داستان ، عناصر داستان ، مرادی کرمانی ، قصه های مجید ، ته خیار