نقش باورهای رفتاری، باورهای هنجاری و خود پیروی در پیش بینی سازه های مدل پذیرش فناوری دیویس در بین معلمان متوسطه

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 34

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_TEDU-3-3_003

تاریخ نمایه سازی: 11 فروردین 1403

چکیده مقاله:

این مطالعه باهدف بررسی نقش باورهای رفتاری، باورهای هنجاری و خود پیروی در پیش بینی سازه های مدل پذیرش فناوری، انجام گرفت. روش پژوهش همبستگی بود و ۲۰۰ معلم از بین ۴۱۰ معلم متوسطه دوره دوم شهر رفسنجان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. برای سنجش سازه های مدل پذیرش فناوری از مولفه های مطالعات گاردنر و آمورسو (۲۰۰۴)، کلوپینک و مک کنی (۲۰۰۴) و باس و همکاران (۲۰۱۶)، و باورهای رفتاری هولدن و کارش (۲۰۱۰)؛ باورهای هنجاری ایگونا و همکاران (۲۰۱۶) و خود پیروی فیرات (۲۰۱۶) استفاده شد. از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر برای تحلیل استفاده شد. نتایج نشان داد اثر مستقیم نیت رفتاری و باورهای هنجاری بر کاربرد واقعی فناوری؛ اثر مستقیم سودمندی ادراک شده و باورهای رفتاری بر نیت رفتاری؛ اثر مستقیم سودمندی ادراک شده، باورهای رفتاری و خود پیروی بر نگرش نسبت به کاربرد فناوری؛ اثر مستقیم سهولت ادراک شده و باورهای رفتاری بر سودمندی ادراک شده؛ اثر مستقیم باورهای هنجاری، رفتاری و خود پیروی بر سهولت و سودمندی ادراک شده در تدریس معلمان مثبت و معنی دار بود. نتایج واسطه ای ساده نیز نشان داد نیت رفتاری نقش واسطه ای مثبت و معنی داری بین باورهای رفتاری و کاربرد واقعی و در بین سودمندی ادراک شده و کاربرد واقعی دارد؛ سهولت ادراک شده نقش واسطه ای مثبت و معنی داری بین باورهای رفتاری و سودمندی ادراک شده، بین باورهای هنجاری و سودمندی ادراک شده و بین خود پیروی و سودمندی ادراک شده دارد؛ بنابراین بر نتایج باورها و خود پیروی معلم نقش مهمی در پذیرش فناوری بخصوص بر سهولت و سودمندی ادراک کردن فناوری در تدریس معلمان دارد.

کلیدواژه ها:

مدل پذیرش فناوری دیویس ، مدل رفتار برنامه ریزی شده ، باورهای رفتاری ، باورهای هنجاری ، خود پیروی

نویسندگان

فاطمه خالقیان

دانش آموخته کارشناسی ارشد تحقیقات آموزشی، گروه روان شناسی و علوم تربیتی، واحد انار، دانشگاه آزاد اسلامی، انار، ایران

محمد احمدی ده قطب الدینی

گروه روان شناسی و علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد انار، ایران.