بررسی اثربخشی روش یادگیری از طریق بازی در آموزش ابتدایی

یادگیری از طریق بازی یک روش آموزشی که از قدیم الایام به وسیله افراد و اجتماعات برای انتقال مفاهیم و مهارت ها به کودکان و نوجوانان به کار گرفته می شود، است. این روش، با استفاده از ویژگی هایی همچون تفریح، تعامل، و جذابیت، انگیزه و اشتیاق برای یادگیری را در افراد ایجاد می کند. در سال های اخیر، با پیشرفت فناوری و ظهور بازی های رایانه ای و تلفن های هوشمند، توجه به این روش آموزشی نیز افزایش یافته است. آموزش ابتدایی به عنوان پایه و اساسی ترین مرحله از تحصیلات، تاثیرگذاری بسیار زیادی بر روی رشد و توسعه کودکان دارد. بنابراین، استفاده از روش هایی که بتوانند فرایند یادگیری را برای آنان جذاب و موثر کنند، امری حیاتی است. یادگیری از طریق بازی، علاوه بر ایجاد محیطی شاد و مسلی برای کودکان، امکان انتقال مفاهیم پیچیده را با استفاده از روش های ساده و قابل فهم فراهم می آورد. با وجود اهمیت و جذابیت موجود در روش یادگیری از طریق بازی در آموزش ابتدایی، هنوز نیاز به بررسی دقیق تر اثربخشی این روش و ارتباط آن با فرایند یادگیری کودکان و نوجوانان وجود دارد. بررسی عواملی همچون نوع بازی، محتوا و روش آموزشی در این فرآیند نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. این مقاله به بررسی اثربخشی روش یادگیری از طریق بازی در آموزش ابتدایی می پردازد. در این مقاله، از روش پژوهش تحلیلی توصیفی به همراه مطالعات کتابخانه ای استفاده می شود. این روش به منظور بررسی و تحلیل عمیق فرآیند یادگیری از طریق بازی در آموزش ابتدایی به کار گرفته می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری از طریق بازی ، اثربخشی ، یادگیرنده ، دوره ابتدایی ، آموزگار.