بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای تنظیم هیجان مبتنی بر رفتار دیالکتیک (DBT) در تکانشگری، پرخاشگری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در اقدام کنندگان به عمل خودکشی

آماج اصلی رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی می باشد. این شیوه درمان برای افرادی که قصد کنترل هیجانهای آشفته ساز را دارند بسیار موثر است . هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تنظیم هیجانی مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیک (DBT) در تکانشگری، پرخاشگری و راهبردهای تنظیم شناختی هیجان در اقدامکنندگان به عمل خودکشی بود. پژوهش در چارچوب طرحهای تجربی تک آزمودنی از نوع چند خط پایه ای اجرا شد. تعداد ۵ نفر از مراجعه کنندگان به بیمارستان لقمان شهر تهران با اقدام به خودکشی بر مبنای ملاکهای ورود به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. و به مدت ۹ جلسه تحت آموزش تنظیم هیجان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیک قرار گرفتند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های تنظیم هیجان، پرخاشگری و تکانشگری استفاده شد و برای تجزیه وتحلیل دادهها از شاخص های درصد بهبودی، درصد کاهش نمرات، اندازه اثر و تغییر پذیری برای هر بیمار استفاده شد و روند تغییرات در طی جلسات بر روی نمودارها به طور جداگانه نشان داده شده است . نتایج نشان داد که آموزش تنظیم هیجانی مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیک موجب کاهش تکانشگری، پرخاشگری، راهبردهای سازش نایافته تنظیم هیجان و افزایش راهبردهای سازش یافته تنظیم هیجان می شود. به طورکلی یافته های پژوهش حاضر لزوم کاربست یک روش درمانی مبتنی بر تنظیم هیجان در کار با اقدام کنندگان به خودکشی در کنار روشهای معمول درمانی را مطرح می کند.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجان ، رفتاردرمانی دیالکتیک ، تکانشگری ، پرخاشگری ، راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ، اقدام به خودکشی