نقد ادراکات حسی پدیدارشناسانه بر معماری مدرن

درگیری ناظر و مخاطب در مواجهه با یک اثر هنری مانند نقاشی، مجسمه یا حتی اثر معماری، می تواند منجر به واکنش های بدنی و احساساتی در وی گردد. اساس هنر مدرنیسم که از دوران رنسانس مطرح شده، رویگردانی از عقلانیت حاکم بر ارزش های فرهنگ است که در هنر نئوکلاسیسم داوید متجلی است. بررسی رابطه شکل و محتوا در آثار هنری ،پایه اصلی و اساسی نقد و در برگیرنده سایر گرایش ه ای آن، همچون نقد زیبا شناختی، نقد موضوعی، نقد اسطوره ای، نقد جامعه شناختی و نقد روان شناختی است. شناخت ماهیت موضوع و محتوا و همچنین شناخت کیفی شکل یا فرم هنری، مقدمه ای بر تحلیل و بررسی رابطه فرم و محتواست. در رویکرد پدیدارشناسانه ، بدن فارغ از قواعد و استدلالات عقلی، پدیداری تلقی می شود که سوژه را در معرض تجربه قرار میدهد. در این رویکرد، بحث بر سر نسبت سوژه با بدن و جهان بر اساس تجربه و مجاورت او با جهان است. پژوهش پیش رو، با تکیه بر نقطه نظرات فیلسوفانی مانند سوسور، هوسرل ومرلوپونتی درصدد پاسخگویی به سوال مطرح شده ای است که پاسخ آن در بدنمندی سوژه گره خورده است.در این پژوهش، پژوهشگر با شیوه توصیفی- تحلیلی با مقایسه نظرات فیلسوفان، درصدد پاسخ به پرسش آن می باشد. در واقع ، پژوهشگر به دنبال ضعف معماری مدرن که در نقد آثار هنری تشکیل دهنده آن نمایان است، می باشد. به بیان دیگر، هدف این مقاله این است که با توجه به مغز بیولوژیک انسانی بایستی به خلق فضاهایی منحصر به فرد برسیم که این فضا در معماری مدرن بایستی مورد برر سی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ادراکات حسی ، بدنمن دی ، پد یدارشناسی ، معماری مدرن ، نشانه شناسی