تحلیل اثرات فراگیری مالی بر فقر و نابرابری درآمدی در ایران؛ کاربردی از روش خودرگرسیون برداری با وقفه های توزیعی پانلی

طی سال های اخیر، موضوع فراگیری مالی به صورت روزافزونی موردتوجه قرارگرفته و به عنوان یک مسئله مهم اقتصادی-اجتماعی در دستور کار سیاستی بسیاری از دولت ها و نهادهای بین المللی مطرح شده است. افزایش توجه به این موضوع بیشتر به دلیل درک بهتر از اهمیت و جایگاه آن در توسعه اقتصادی و نقش کلیدی آن در کاهش فقر و توسعه فراگیر و پایدار جوامع می باشد. لذا در این مقاله به بررسی اثرات فراگیری مالی بر فقرو نابرابری درآمد در ۳۰ استان کشور طی دوره زمانی ۱۳۹۹-۱۳۸۵ با استفاده از روش خودرگرسیون برداری با وقفه های توزیعی، حداقل مربعات معمولی کاملا اصلاح شده و تصحیح خطای برداری پرداخته شده است. نتایج حاصل از برآورد مدل نابرابری درآمدی و فقر نشان می دهد، فراگیری مالی در کوتاه مدت و بلندمدت به ترتیب باعث افزایش و کاهش ضریب جینی (شاخص نابرابری درآمدی) و سرشمار فقر (شاخص فقر) شده است. به گونه ای که در بلندمدت با افزایش شاخص فراگیری مالی، ضریب جینی به اندازه ۹۱/۴ واحد و فقر به اندازه ۲۰/۰ واحد کاهش داشته اند. همچنین می توان استدلال کرد که وجود بازار مالی قوی با ریسک کمتر، سرمایه گذاری های بیشتری را ترغیب می کند. این فرایند علاوه بر بهبود تولید و اشتغال، باعث بهبود توزیع درآمدها و کاهش فقر می شود.

کلیدواژه ها:

روش خودرگرسیون برداری با وقفه های توزیعی پانلی ، فراگیری مالی ، فقر ، نابرابری درآمدی