بررسی رابطه ناگویی هیجانی با فرسودگی شغلی معلمان مدارس متوسطه اول تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ناگویی هیجانی با فرسودگی شغلی معلمان مدارس متوسطه می باشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نوع پژوهش، توصیفی - همبستگی است. همچنین این تحقیق از حیث گردآوری داده ها میدانی و با ابزار پرسشنامه می باشد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه معلمان مقطع متوسطه شهرستان پارس اباد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل می دهند. تعداد این دبیران ۳۰۰ نفر بود که شامل ۱۸۰ نفر مرد و ۱۲۰ نفر زن بودند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۱۷۴ نفر تعیین شد که ۱۰۲ نفر انها مرد و ۷۲ نفر آنها زن بودند. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی متناسب شده برحسب جنسیت انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و جکسون ۱۹۸۱ و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو استفاده شدو به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد.نتایج نشان داد که بین ناگویی هیجانی و فرسودگی شغلی دبیران رابطه مثبت معناداری وجود دار. به عبارت دیگر هر میزان که ناگویی هیجانی دبیران بالاتر باشد فرسودگی شغلی دبیران نیز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

ناگویی هیجانی ، فرسودگی شغلی ، معلمان مدارس متوسطه ، شهرستان پارس اباد