زمان بندی کارها در محیط محاسبات ابری با استفاده از ترکیب الگوریتم ذوب فلزات و تئوری فازی

زمان بندی منابع، یکی از مهم ترین کارهایی است که در سیستم های توزیع شده نظیر محیط ابری انجام می شود. بر همین مبنا اتخاذ روشی مناسب در زمان بندی می تواند امری مهم تلقی گردد. پویایی و ناهمگونی منابع در سیستم های توزیع شده باعث پیچیدگی زمان بندی وظایف می شود. کاهش زمان اجرا و هزینه اجرا از معیارهایی است که همواره در تمامی روش های پیشنهادی برای زمان بندی ابر، مورد توجه قرار می گیرد. اخیرا استفاده از روش های هوشمند از جمله سیستم فازی در زمان بندی کارها در محاسبات ابری مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. عدم قطعیت و اولویت بندی پارامترهای ورودی سیستم فازی از ویژگی های مهم تئوری فازی است. در این مقاله، یک روش زمان بندی ترکیبی جدید بر پایه سیستم فازی و روش ذوب فلزات ارائه شده است که درخواست های ارسالی از طرف کاربران را با در نظر گرفتن معیارهایی هم چون هزینه اجرا، زمان اجرا و ضریب عدم تعادل به مناسب ترین منبع تخصیص می دهد. هدف اصلی طرح پیشنهادی اختصاص دادن درخواست های ارسالی به منابع با در نظر گرفتن توان محاسباتی منابع، پهنای باند ماشین های مجازی، میزان تاخیر خطوط بین منابع و هم چنین طول کار درخواستی می باشد. این پارامترها، ورودی های سیستم فازی هستند و بر اساس خروجی سیستم فازی منابع به درخواست ها اختصاص داده می شوند. روش پیشنهادی با شبیه ساز کلودسیم ارزیابی شده و نتایج با روش های دیگر زمان بندی ابر تحت شرایط یکسان مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که روش پیشنهادی کارآیی زمان بندی منبع را در معیارهای کل زمان اجرا، هزینه اجرا و ضریب عدم تعادل بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

محاسبات ابری ، زمان بندی ، تئوری فازی ، ماشین مجازی ، ذوب فلزات