تحلیل عوامل روی آوری به زیست اخلاقی ازمنظر نهج البلاغه

شناخت خود، سودمند ترین و راهبردی ترین و پیش فرض هر فعالیت اخلاقی و انسانی محسوب می شود. فراخوان امام علی(ع)به معرفت نفس در واقع به مثابه ی دعوت اخلاقی بوده و از این طریق اصل مهمی را در محاسبه ی نفس و خود سنجشی معرفی می-کنند:« تقدم حسابرسی درونی و شخصی بر حسابرسی اغیار وناقدان بیرونی». فایده ی راهبردی این همبستگی، مواجهه ی هوشمندانه و هوشیارانه در روابط چهارگانه درون فردی، بین فردی، برون فردی و قدسی است که اولین رابطه، بنیان و اساس سایر روابط محسوب شده و زیست اخلاقی و غیر اخلاقی منوط به ماهیت و کم و کیف این رابطه است.مراد امام(ع) از مواجهه-ی هوشمندانه، اعم از هوش شناختی، هیجانی و اخلاقی بوده و آن را پایه و اساس مدیریت بر خود در همه ی شوون فرد دانسته و راز و رمز کامیابی در زیست اخلاقی- انسانی را نتیجه رعایت آن می داند.

کلیدواژه ها:

عوامل روی آوری ، زیست اخلاقی ، نهج البلاغه.