رویکردی دوباره به توریسم روستایی درتوسعه پایدارروستایی

توریسم روستایی یکی ازمفاهیم و اشکال توسعه پایدارروستایی است کهدرآن ازمنابع موجوددرمناطق روستایی استفاده میشود اینگونه توسعه کمترین تاثیر مخرب رادارد یا اصولا فاقد چنین تاثیراتی است و ازرهگذر ارتقای سطح بهره وری در مناطق روستایی ایجاد اشتغال اصلاح توزیع درامد حفظ محیط روستا و فرهنگ بومی جلب مشارکت مردم بومی و محلی و ارایه شیوه های مناسب برای منطبق ساختن باورها و ارزشهای سنتی با شرایط امروزی منافع روزافزون را نصیب مناطق روستایی می سازد ازدلایل اصلی توجه به توریسم روستایی را میتوان نقش آن را درافزایش درامد روستائیان کاهش میزان مهاجرت های روستایی به شهرها بروز کردن اطلاعات روستائیان ازطریق تماس با توریست ها و مواردی ازاین قبیل را نام برد درمجموع چنین استنباط می شود که توریسم روستایی درافزایش د رامد خانوارهای روستایی ازطریق فروش محصولات زراعی صنایع دستی غذاهای محلی و ... نقش بسیارمهمی را ایفا م یکند و این به شرطی استکه کلیه موانع و مشکلات موجود برسرراه این صنعت ازقبیل فقدان مهارتهای مدیریتی حمل و نقل محدودیت فصل توریسم و غیره مرتفع شده و یا تقلیل یابند که این امر هم به سود کشاورزان و روستائیان به عنوان نخستین درگیر شوندگان و هم به سود دولت ها به عنوان حامیان می باشد.

کلیدواژه ها:

توریسم روستایی ، توسعه پایدارروستایی ، اهداف ، چالش ها