راه قزوین به ساوه و منزلهای میان آن

از آنجایی که راههای تاریخی وسیله انتقال حوزههای مختلف فرهنگی را به یکدیگر امکانپذیر میکند و موجب گسترش افکار و هنر وصنایع و .. در تمدنهای بزرگ و کوچک میشود، فراتر از یک بستر فیزیکی صرف، پدیده ای تاریخی به شمار آمده و حائز اهمیتبسیاری است. راه قزوین به ساوه نیز، ضمن اتصال دو حوزه تمدنی، خود بخشی از راه تاریخی بزرگتر قزوین به اصفهان بوده که بهخصوص در دوره صفوی با اتصال دو پایتخت قدیم و جدید به هم، نقش مهمی در انتقال مفاهیم فرهنگی بین آن دو بازی کرده است.این مقاله در پی یافتن و معرفی این راه و عناصر وابسته به آن به عنوان اثری تاریخی فرهنگیست. این مطالعه با بررسی متنها و -نقشههای تاریخی برای درک موقعیت و تاسیسات این راه و نمایش آن بر روی نقشه های امروزی انجام شده و سپس با بررسی میدانی،به بررسی آثار برجای ماندهای که در متنهای تاریخی نیامده، پرداخته است.این پژوهش دو راه اساسی را شناسایی میکند. راهی که از زمان مغولان وجود داشته، از سلطانیه آمده و از جنوب غربی قزوین گذشتهو به سگزآباد میرسیده و سپس وارد حجیب شده و بعد از کاروانسرای دانگ به ساوه میرسیده است. راه دیگر که بخشی از آن برهمان راه قدیم قرار داشته و گویا در دوره صفوی سنگفرش نیز شده بوده و تاسیسات میان راهی مجهزتری نیز داشته، از خود قزوین وبا گذشتن از روستاهای آن به حجیب می آمده و پس از گذشتن از خشکهرود و دانگ به ساوه میرسیده است.پرسشهای تحقیق:۱ . راههای تاریخی قزوین به ساوه کدام بوده و از کدام نقاط می گذشته است؟۲ . تاسیسات و تجهیزات این راه تاریخی چه بوده است؟

کلیدواژه ها:

قزوین ، ساوه ، راه تاریخی ، حجیب ، دانگ