بررسی رابطه تاب آوری ، خودکارآمدی و عاطفه خودآگاه در دانشجویان دختر دانشگاه آزاد رشت

هدف : پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی خودکارآمدی عمومی با تاب آوری و عاطفه ی خودآگاه در دانشجویان دختر دانشگاه آزاد ، واحد رشت انجام شد .روش و جامعه آماری : در یک بررسی مقطعی ، با استفاده از نمونه گیری تصادفی ،۱۰۰ دانشجوی دختر دانشگاه آزاد رشت ارزیابی شدند . رنج سنی دانشجویان از ۱۹ تا ۳۵ سال و روش پژوهش از نوع توصیفی_همبستگی می باشد .ابزار و روش عملیاتی : ابزارهای به کار برده شده برای سنجش متغیرهای پژوهش به ترتیب عبارتند از پرسشنامه ی تاب آوری کانر و دیویدسون (CD_RSC) ، پرسشنامه ی عاطفه ی خودآگاه(TOSCA-۳) ، پرسشنامه ی خودکارآمدی شرر و مادوکس (GSE-۱۷) نتایج رگرسیون چندگانه بیانگر معنی داری نقش پذیری خودکارآمدی در رابطه با تاب آوری (۰۰۰۱/۰>P) و عاطفه ی خودآگاه (۰۰۰۱/۰>P) بود .نتیجه گیری : بر اساس یافته های حاصل این پژوهش می توان نتیجه گرفت میان تاب آوری و خودآگاهی عاطفه ی دانشجویان با کارآمدی عمومی آن ها رابطه وجود دارد و موجب کارآمدی و بهبود کیفیت زندگی در ابعاد مختلف می شود .

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، تاب آوری ، عاطفه ی خودآگاه