نقش درماندگی روان شناختی در گرایش به خودکشی نوجوانان

بنابر اعلام سازمان جهانی بهداشت، خودکشی سومین عامل مرگ ومیر نوجوانان و جوانان در جهان است؛ بنابراین شناسایی عوامل مرتبط با گرایش به خودکشی در آن ها اهمیت بسیاری دارد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش درماندگی روان شناختی در گرایش به خودکشی نوجوانان پسر انجام می شود. روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود؛ جامعه آماری در این پژوهش نوجوانان پسر ۱۵ تا ۱۹ ساله شهر بیرجند در سال ۱۴۰۲ بودند که ۳۵۱ نوجوان از طریق فراخوان مجازی با روش نمونه گیری دردسترس به عنوان انتخاب شدند. شرکت کنندگان در این پژوهش به پرسش نامه های گرایش به خودکشی اورباخ و همکاران (۱۹۸۱) و مقیاس درماندگی روان شناختی لاویبوند و لاویبوند (۱۹۹۵) به عنوان ابزار اندازه گیری داده ها پاسخ دادند. یافته ها نشان داد که درماندگی روان شناختی (افسردگی، اضطراب و استرس) با گرایش به خودکشی رابطه مستقیم دارند (۰۱/۰>P). همچنین ۳۶۴/۰ از تغییرات متغیر گرایش به خودکشی توسط متغیر درماندگی روان شناختی (افسردگی، اضطراب و استرس) تبیین می شود (۳۶۴/۰ = Adj R۲). این یافته ها نشان می دهد افرادی که درماندگی روان شناختی (افسردگی، اضطراب و استرس) بیشتری را تجربه می کنند، گرایش به خودکشی بیشتری دارند و درماندگی روان شناختی در گرایش به خودکشی نقش معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

درماندگی روان شناختی ، گرایش به خودکشی ، افسردگی ، اضطراب ، استرس