بررسی مسیر و شدت جریان مهاجرت ورودی و خروجی به استان اصفهان در بازه ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵

مهاجرت یک استراتژی قدرتمند سازگارانه برای جمعیت های انسانی به منظور کاستن از شرایط سخت و حرکت به سمت کیفیت بهتر زندگی است . مهاجرت بین استانی در داخل کشور به واسطه عوامل مختلف و پیچیدهای صورت گرفته و سالانه شماری از جمعیت کشور بین استانها جابجا می شوند. استان اصفهان به عنوان یکی از استانهای پرجمعیت و نیز توسعه یافته کشور از استانهای مهاجرپذیر کشور بوده و شمار زیادی نیز این استان را به مقصد سایر استانهای کشور ترک می کنند. بررسی فضایی این حرکات جمعیتی می تواند اطلاعات ارزشمندی را به همراه داشته باشد. در این تحقیق با استفاده از دادههای ثانویه مهاجرت در بازه زمانی ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ جهت حرکت و میزان مهاجرت بین استانی در سیستم اطلاعات جغرافیایی ترسیم و سپس در ۵ طیف طبقه بندی شد. نتایج نشان داد که سه استان تهران، خوزستان و چهارمحال و بختیاری بیشترین مهاجران ورودی به استان را تشکیل می دهند. در مقابل مقصد اول مهاجرین خروجی استان اصفهان، استان تهران می باشد که حدود ۲۷ درصد مهاجران خروجی را تشکیل می دهد. همچنین جریان فضایی مهاجرت بین استان اصفهان و سایر استانهای کشور نسب به میانگین سرانه ردپای اکولوژیک کشور نشان داد که از سه استان اول مهاجرفرست به استان اصفهان، تنها سرانه یک استان از میانگین ردپای اکولوژیک کشوری پایین تر است .

کلیدواژه ها:

مهاجرت ، ردپای اکولوژیک ، اصفهان