طراحی شهری در عرصه حرفه و نظریه

دانش حرفه ای عملی ، خلاصه است ، عمومیت دارد و خود توسعه است . بدین معنا که حین ، تجربه از درون توسعه یافته و بسط می یابد. محتوای آن یک حرفه را از حرفه دیگر متمایز می کند و کیفیت ، آن معنایی است که توسط آن حرفه ها از سایر مشاغل می شوند. حوزه حرفه ای در کنار حوزه تحصیلات دانشگاهی از اهمیتی به مراتب بیشتر به لحاظ توسعه رشته ای برخوردار می باشد. رابطه بین مفاهیم نظری و حرفه در سال های اخیر توجه ویژه ای را به خود جلب کرده است ، درنتیجه ادبیات گسترده ای در این زمینه در رشته های مختلف برای سنجش ارتباط منطقی نظریه و حرفه در حال انتشار می باشد، علیرغم تلاش بسیار برای توضیح چگونگی پیوستن نظریه به حرفه ، به نظر می رسد که هیچ تغییری در این زمینه دیده نمی شود. هدف این نوشتار، ارائه دادن ایده ها و راهکارهایی برای افزایش تطابق پذیری دانشجویان رشته های حرفه مبنا، هنگام مواجه با بازار کار حرفه ای است . رشته طراحی شهری به عنوان مثال در این مقاله مورد مداقه قرار می گیرد. از آنجا که بستر وقوع تحولاتی همچون جهانی شدن و تکنولوژی دیجیتالی ، همانند سایر حوزه های دانشی مرتبط با محیط مصنوع، برای نخستین بار در عرصه عملی فراهم می گردد، از این رو دانش عملی نسبت به دانش نظری از اولویت بیشتری در رشته های حرفه مبنا همچون طراحی شهری و معماری برخوردار است . این موضوع یعنی تداوم یادگیری دانش عملی پس از فارغ التحصیل شدن دانشجویان، واجد اهمیت ویژه ای برای موفقیت کار حرفه ای می باشد و در شرایط کنونی در بسیاری از کشورهای درحال توسعه از جمله ایران، فقدان آن به روشنی مشهود است .

کلیدواژه ها:

حرفه ، نظریه ، طراحی شهری