تبیین چارچوب مفهومی تاب آوری کالبدی در مولفه دسترسی بعد ریخت شناسی در برابر سانحه سیل

امروزه شهرها مکان تجمع و سکونت جمعی انسان ها هستند. هم اکنون نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند و پیش بینی می شود تا پایان دهه سوم قرن جاری ، بیش از ۶۰ درصد مردم جهان در آن ها اسکان یابند. شهرها دارای عملکرد های مختلف اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و سیاسی و ... هستند که به مثابه یک مکانیزم، در یک بستر جغرافیایی در حال تامین نیازمندی های زندگی جامعه شهرنشین اند. حال آنکه این عملکردها و مکانیزم ها همواره توسط عوامل مختلف طبیعی و مصنوع در معرض تهدید قرار می گیرند. با توجه به این که ادامه عملکرد مکانیزم های شهری برای ادامه حیات جامعه شهری ضروری است لازم است تا شهرها در برابر تهدیدات و مخاطرات طبیعی و مصنوع تدابیر لازم را بیندیشند. موضوعی که تاب آوری شهری بدان می پردازد. معابر شهری به عنوان یکی از عناصر کالبدی شهر، نقش کلیدی در زمان وقوع مخاطرات شهری و نیز پس آن به عهده دارند. شبکه معابر در نحوه عملکرد و واکنش بافت شهری نسبت به مخاطرات شهری و همچنین ساختار فضایی - کالبدی شهر اثرگذار هستند. یکی از الزامات مهم ، مقاوم سازی شهرها در برابر مخاطره سیل است ؛ لذا تبیین مفوم تاب آوری و ضمن آن ریخت شناسی شهری اهمیت می یابد . پژوهش حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و روش آن توصیفی - تحلیلی مبتنی بر داده های کتاب خانه ای می باشد. هدف پژوهش تبیین چارچوب مفهومی تاب آوری کالبدی در مولفه دسترسی بعد ریخت شناسی در برابر سانحه سیل است ؛ برای دست یابی به اهداف پژوهش پس ازتبیین مفهوم تاب آوری و سپس تعیین ابعاد آن به بررسی شاخص های تاثیر گذار بر تاب آوری در مولفه دسترسی ریخت شناسی پرداخته شده است . نتایج پژوهش شامل شاخص های بدست آمده در هر کدام از ویژگی های تاب آوری کالبدی در مولفه دسترسی بعد ریخت شناسی شهری است .

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، تاب آوری کالبدی ، ریخت شناسی شهری ، سیل ، مولفه دسترسی .