بررسی تعلیم و تربیت و روش های تدریس در آموزش و پرورش ایران و جهان

کار با دانش آموزان با هدف آموزش و یاددهی، فعالیتی استرس زا است و حفظ تمرکز، مدیریت رفتار و تشویق کردن آن ها به مشارکت فعال در روند آموزش امری دشوار است. بنابراین باید الگوهای فکری لازم برای غلبه بر این چالش ها را فراگرفت. یکی از مسائلی که ممکن است به معلمان، که مخاطب اصلی این نوشتارند، برای مقابله با برخی از این چالش ها کمک کند، یادگیری روش های تدریس مختلف است. نژادهای گوناگون بشر در جریان هماهنگ کردن خود با انواع محیط ها و شیوه های زندگی از دوران ما قبل تاریخ تا کنون تغییر چندانی نیافته اند. انسان امروزی، لحظه ای از تسخیر محیط های تازه باز نایستاده است و از برکت دانش های روز افزونی که نسل به نسل به او رسیده است، یعنی به بیان دیگر، بر اثر تعلیم و تربیتی دم به دم گسترده تر و پیچیده تر، حتی در محیط های آلوده نیز می تواند زنده بماند؛ محیط هایی که اگر بشر نمی دانست چگونه در شرایط آن ایستادگی کند، جسما و روحا قابلیت تحمل آنها را نمی داشت. در تاریخ تعلیم و تربیت هر قدر به گذشته های دورتر می رویم، آموزش و پرورش را لازمه ی طبیعی جوامع بشری می یابیم. تعلیم و تربیت در سرنوشت جامعه و در تمام مراحل پیشرفت و باروری آن سهیم بوده و خود نیز همواره گسترش یافته است. همچنین حامل و ناقل شریف ترین آرمانهای بشری بوده و پیوندی ناگسستنی با بزرگترین پیروزی های مردان و جوامع بزرگ تاریخ بشر داشته است. بعلاوه مسیر این تاریخ را با درستی و صداقت در خود منعکس ساخته و شاهد لحظات اوج و فرود و روزهای تلاش و ناامیدی و هماهنگی ها و تضادهای آن بوده است. از این رو روش تحقیق در این مقاله روش توصیفی-کتابخانه ای می باشد که با استفاده از ابزار فیش برداری و مراجعه به پایگاه های علمی و منابع دست اول و مقالات و کتاب ها اقدام به جمع آوری اطلاعات شده است.

کلیدواژه ها:

تعلیم و تربیت ، روش های تدریس ، آموزش و پرورش.