بررسی کارایی روش های بهینه سازی چندهدفه الگوریتم ژنتیک و الگوریتم رقابت استعماری در طراحی پروانه شناورهای سطحی

طراحی پروانه یکی از مراحل اساسی و اصلی در روند طراحی شناورهای سطحی می باشد. یکی از ابزارهای موردنیاز در این مرحله از طراحی، ابزار بهینه سازی می باشد که به منظور بهینه کردن پارامترها و مشخصات مدل شناور سطحی بکار گرفته می شود. دقت، سرعت و صحت روش بهینه سازی می تواند در اتخاذ تصمیمات صحیح و دقیق در خصوص مشخص شدن پارامترها و مشخصات شناور سطحی، سهم بسزایی را ایفا کند. هم اکنون روش های بهینه سازی بسیاری وجود دارند که هر کدام از این روش ها دارای مزایا و معایبی هستند و البته هر یک از این روش ها نیز در حال تکامل و پیشرفت می باشند. در این مقاله هدف، بررسی، بکارگیری و در نهایت مقایسه کارایی دو روش بهینه سازی چندهدفه الگوریتم ژنتیک و الگوریتم رقابت استعماری، که از روش های بهینه سازی فرا ابتکاری هستند، جهت بهینه کردن پارامترها و مشخصات پروانه شناور در مرحله طراحی می باشد. بدین منظور با استفاده از یک مدل ریاضی که برای پروانه شناورهای سطحی تجاری بکار گرفته می شود، با استفاده از دو روش بهینه سازی مذکور و انجام کدنویسی های مربوطه در نرم افزار محاسباتی متلب، به بهینه‎سازی پارامترها و مشخصات شناور مربوطه پرداخته و در نهایت نتایج بدست آمده را مقایسه می کنیم

کلیدواژه ها:

طراحی پروانه ، بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک ، رقابت استعماری ، نرم افزار متلب