مقایسه مسئولیت پذیری و سازگاری در نوجوانان تک والد شهر تهران

خانواده به عنوان اولین و مهم ترین کانون رشد و تربیت نوجوانان، اهمیت فوقالعادهای در شکل گیری و تکامل رفتاری دارد. والدین به عنوان یک الگو بر رشد نگرشها و ارزشها، رشد عاطفی و اجتماعی و به طور کلی بر تمام جنبه های عملکرد نوجوانان تاثیر دارند. اگر پرورش نوجوان به شکل سالمی صورت بگیرد، علاوه بر اینکه استقلال نوجوان در مسیر صحیح قرار می گیرد، روابط صمیمانه ی والدین با آنها نیز حفظ می شوند. از آنجایی که نوجوانی زمان تغییرات اجتماعی ، عاطفی و هویتی است که می تواند باعث اختلال در زندگی روزمره نوجوانان و خانوادههای آنها شود؛ این پژوهش با هدفی کاربردی ، به منظور مقایسه مسئولیت پذیری و سازگاری در نوجوانان تک والد شهر تهران انجام شده است . جامعه آماری و حجم نمونه پژوهش را ۳۴۲ نفر از نوجوانان دختر و پسر تک والد دوره اول متوسطه مناطق ۵ و ۲۱ شهر تهران که تنها با یکی از والدین (پدر یا مادر) زندگی می کردند تشکیل دادند. روش نمونه گیری از این افراد به صورت در دسترس بود. ابزار پژوهش دو پرسشنامه استاندارد شده مسئولیت پذیری منیره کردلو (۱۳۹۳) با آلفای ۷۸/۰ و سازگاری Sinha & Singh (۱۹۹۳) با آلفای ۸۵/۰ بود. تحلیل دادهها از طریق مدلیابی معادلات ساختاری (AMOS) انجام شد. یافته ها نشان داد تفاوت معناداری در گروه تک والد مادر و تک والد پدر وجود دارد و مسئولیت پذیری و سازگاری در گروه تک والد مادر دارای رابطه منفی و در گروه تک والد پدر دارای رابطه مثبت است .

کلیدواژه ها:

مسئولیت پذیری ، سازگاری ، نوجوانان تک والد.