بررسی اصل تشکیل پرونده شخصیت در دادرسی اطفال و نوجوانان و محاسن و موانع آن در نظام حقوقی ایران و فرانسه

تشکیل پرونده شخصیت به مفهوم امروزی، ازجمله اثرات قرن بیستم است. در نیمه دوم قرن بیستم تشکیل پرونده شخصیت و همچنین ضرورت شناسایی شخصیت مجرم مورد توجه قرارگرفته است به گونه ای که در اغلب اجلاس های بین المللی و حقوق کشورها به خصوص کشور فرانسه یکی از محورهای مهم و بنیادین در عرصه حقوق جزا محسوب میشود. با توجه به اینکه اطفال و نوجوانان به لحاظ روحیات حساس و ظریفی که دارند و از گروه اجتماعی خاص محسوب می شوند و باید قانون گذار بیشترین حمایت رو از این گروه انجام دهد ، این مهم را بیش از پیش موردتوجه قرار داده است. در کشور ایران به موجب مواد ۲۰۳ و ۲۸۶ تشکیل پرونده شخصیت الزامی است، و در فرانسه به موجب قانون دادگاه اطفال بزهکار در جنایات و جنحه ها و خلاف های تا درجه پنجم ارتکاب یافته توسط اطفال و نوجوانان الزامی است . سیر تاریخی در خصوص اطفال و نوجوانان معارض قانون در ماده ۷ قانون تشکیل دادگاه اطفال بزهکار در سال ۱۳۳۸ پیشبینی شده است و بعد از آنان به ترتیب در پیشنویس لایحه قانون آیین دادرسی کیفری سال ۱۳۵۲ ،ماده ۲۲۲ آیین دادرسی دادگاههای عمومی و انقلاب در امور کیفری ۱۳۷۸ و همچنین در بند ب ماده ۵ قانون حمایت از اطفال و نوجوانان معارض قانون ۱۳۹۹پیشبینی شده است. ولی متاسفانه مشاهده می شود در تشکیل پرونده شخصیت در خصوص اطفال و نوجوانان موانع و خلایی وجود دارد که نیازمند بازنگری قانونگذار و رفع موانع هست به گونه ای که توجه به شخصیت اطفال و نوجوانان در راستای باز اجتماعی کردن آن ها بسیار حائز اهمیت است. این تحقیق کیفی با رویکرد انتقادی است. برای گردآوری داده ها مطالعات اسنادی با روش فیش برداری ، تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل محتوی و نتایج با روش تحلیلی – قیاسی استنتاج شده اند. گردآوری داده ها تا رسیدن به اشباع نظری با روش گلوله برفی ادامه یافته است. از مطالعه تطبیقی نیز بهره برده شده است .

کلیدواژه ها:

پرونده شخصیت ، دادرسی اطفال و نوجوانان ، موانع و محاسن ، دادرسی کیفری