بهینه سازی پارامترهای ورقگیر ارتعاشی به روش رویه پاسخ (RSM) برروی شکل پذیری ورق آلومینیوم 1050 در فرآیند کشش عمیق ارتعاشی قطعات چهارگوش

کشش عمیق با استفاده از ورقگیر ارتعاشی مزایای فراوانی را نسبت به روش استاتیکی دارد که از آن جمله می توان به افزایش عمق کشش بدون نازک شدگی موضعی، کاهش نیروی شکل دهی اشاره کرد. در این تحقیق، بهینه سازی پارامترهای ورقگیر پالسی به منظور افزایش عمق کشش ورق آلومینیوم 1050 با استفاده از روش رویه پاسخ (RSM) انجام شده است که یک مدل مرتبه دوم با متغیرهای فرآیند برای پیش بینی عمق کشش در فرآیند کشش قطعات چهارگوش با ورقگیرارتعاشی ارائه شده است. متغیر ها در این فرآیند عبارتند از: فرکانس ارتعاش ورقگیر، دامنه حرکت ورقگیر و سرعت حرکت سمبه. تحلیل ها به منظور بهینه سازی و به دست آوردن مدل مرتبه دوم با استفاده از روش رویه پاسخ با نرم افزار آماری MINITAB انجام پذیرفته است. در این تحقیق تاثیر جداگانه و متقابل پارامترها مورد بررسی قرار گرفته است و همچنین هر آزمایش که درطراحی آزمایشات توسط نرم افزار ارایه شده، شرایط آزمایش و مقدار متغیرها تنظیم و به صورت تجربی عمق نهایی اندازه گیری شده است. عمق بهینه پیش بینی شده توسط نرم افزار بر مبنای مدل مرتبه دوم نیز با عمق آزمایش تجربی در همان شرایط و تحلیل شبیه سازی سازگاری خوبی را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

روش رویه پاسخ (RSM) ، ورقگیر ارتعاشی ، MINITAB ، کشش عمیق ، ABAQUS