بررسی عناصر معماری پایدار در طراحی فضاهای آموزشی با رویکرد پرورش خلاقیت کودکان

امروزه درسیستم مدیریت فضاهای شهری به مکانیابی فضاهای اموزشی کودکان کمترتوجه می شود باتوجه به اینکه کودکان به عنوان قشرکم توا جامعه درفضاها و مکانهای اموزش می یابند یا به تفریح می پردازند که نه تنها مناسب نیست بلکه درپاره ای وارد خطراتی را نیزدربردارد کودکان به عنوان سرمایه های اینده کشور مهمترین نقش رادرساختن فردای جامعه ایفا می کنند توجه به کودکان و نیازهای آنها درمحیط شهری اعم ازاموزش پرورش رشدو تفریح ازالزامات طراحی فضای شهری می باشد هدف ازاین مقاله دستیابی به اصول طراحی فضاهای ویژه کودکان با تاکید برقابلیت های محیطی موثربرذهن و رفتارکودک می باشد طراحی فضایی کودکانه و صمیم که بستری مناسب برای خلاقیت کودک فراهم اورد و کودک فرصت لازم برای کاوش دردنیای اصوات و رنگ ها و حرکات را دریابد برای پیشبرد تحقیق و رسیدن به اهداف موردنظر ازروش توصیفی تحلیلی استفاده شده است که این روش شامل مطالعات کتابخانه ای جهت دستیابی به مطالعات نقش اموزش و تجربه درخلاقیت کودکان اصول و معیارهای طراحی و معماری به کودکان و درنتیجه استفاده ازاین راهکارها درطراحی فضای اموزشی پایدار وایجادمحیطهای جمعی درجهت ایجادارتباط صحیح اجتماعی وخلق عرصه مناسب برای ارزوهای کودکان عرصه ای که خصوصیت روندگرا پویا و خلاق کودک و ارمانهایش را درخود داشته باشد ودراختیارخردسالان ما بگذارد

کلیدواژه ها:

معماری پایدار/مکانیابی/فضای آموزشی/کودکان