بررسی تظاهر کالبذی مفهوم قلمرو در فضاهای شهری در بافت های تاریخی دوران اسلامی یزد

هرموجود زنده بنابرخصلت خود مدعی قلمروی خاص شده و ازآن درقبال سایرین دفاع می کند هایدگر اعتقاد دارد اجزای اصلی قلمروجنبه خصوصی و مشخص بودن آن و نیز مساله دفاع است انسان بطورفطری نیازمند ارامش احساس امنیت و .... درزندگی خصوصی خود و محترم شمردن قلمرو خویش ازجانب دیگران است ساماندهی قلمروی محیط زندگی وی جز ازطریق اتخاذ شیوه های صحیح درمشخص ساختن عرصه های خصوصی و عمومی زندگی او میسر نیست این چنین ساختاری احساس تعلق به محیط را بفرد القا نموده و اورا درروابط اجتماعی موظف و مسئول ساخته و به سکونتگاه وی هویت می بخشد یعنی تمامی آن چیزی که دربافت های تاریخی ایران به ویژه دردوران اسلامی که نمونه های بارزی ازمعماری و شهرسازی پایدارهستند وجودداشته و هم اکنون دربافت های جدید شهرهای ما رخت بربسته اند لذا درتحقیق حاضرکه جز پژوهشهای کاربردی است برروی مفاهیمی چون قلمرو ومحرمیت دربافت تاریخی یزد که اولین شهرخشتی جهان است تمرکز شده است تا ضمن اشکارساختن روشهای تبلور این مفاهیم درطراحی کالبد بافت راه کارهایی درجهت به کارگیری عملی این گونه مفاهیم درشهرسازی امروزی ارایه شود ازاین منظر سعی شده است با شیوه توصیفی تحلیلی و با استفاده ازمطالعات میدانی ابعاد قلمرو کالبدی عملکردی ادراکی فرهنگی اجتماعی و نیز شاخصهای قلمرو و محرمیت چون سلسله مراتب عرصه بندی و ... درچندین محله ازبافت تاریخی یزد که متعلق به دوران پس ازاسلام هستند بررسی شده است

کلیدواژه ها:

قلمرو/محرمیت/حریم/مرز